نام: دال دمگاهسفید White-rumped vulture
نام علمی: Gyps bengalensis
فرمانرو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پرندگان
راسته: بازسانان
خانواده: بازان
زیرخانواده: کرکسهای جهان دیرین
سرده: دالها
پایندگی: گونهی رو به نابودی (EX - EW - CR - EN - VU - NT - LC - DD - NE) (بر پایهی سیاههی سرخ IUCN)
زمان زیست: دورهی ائوسن (۵۵/۸ تا ۳۳/۹ میلیون سال پیش) تا دورهی هولوسن (۱۱۷۰۰ سال پیش تاکنون)
زیستگاه: منطقههای باز، منطقههای تپهای، دشتها، کشتزارها، روستاها و منطقههای شهری کشورهای افغانستان، پاکستان، هند، بنگلادش، نپال، بوتان، میانمار، تایلند، لائوس، کامبوج و ویتنام در جنوب و جنوب شرقی قارهی آسیا
زندگانی: ۱۷ سال
سن بلوغ: ۴ تا ۵ سالگی
زادآوری: تخمگذار، ۱ تخم، با ۴۰ تا ۵۵ روز زمان جوجهکشی
خوراک: لاشهی جانوران
شکارگران: ندارد. (تخمها: مارمولکها و مارهای پایتون)
رنگ: قهوهای تا سیاه، دارای سری صورتی و نوکی نقرهای با سرهای تیره
اندازه: وزن ۳/۵ تا ۷/۵ کیلوگرم، بدن به درازای ۷۵ تا ۹۳ سانتیمتر، بازهی میان دو سر بالها ۱۹۰ تا ۲۶۰ سانتیمتر
دربارهی جانور: دال دُمگاهسفید پرندهای روزگرد و تکهمسر است و به شیوهی جفتی و همراه با جفت خود زندگی میکند. اگرچه دالهای دمگاهسفید در زمان لاشهخواری، گروهزیست هستند و گلههایی با ۵۰ دال برپا میکنند. این پرندگان بالهایی بزرگ و پهن، چشمانی درشت و نوکی تیز، خمیده و قلابمانند دارند. همچنین آنان سر و گردنی بیپَر دارند. بیپری سر و گردن این پرندگان از آن روست که هم در هنگام خوردن لاشه، سر و گردنشان آلوده نشود و هم اینکه دمای بدنشان پایین نگاه داشته شود. برای همین است که در سرما، سر خود را در بدن فرو میبرند و در گرما، گردن خود را باز میکنند. دالهای دمگاهسفید گردنی بلند و باریک دارند که پایین آن را پَرهای بلند و شنلمانندی پوشاندهاند. همچنین آنان دارای پاهایی نیرومند و پنجههایی بلند، نوکتیز و خمیده هستند. این دالها در بینایی و شنوایی بسیار نیرومندند، ولی در بویایی کمتوان هستند. دالهای دمگاهسفید میتوانند با سرعت ۸۰ تا ۸۸ و بیشینه تا ۱۴۰ کیلومتر بر ساعت پرواز کنند. همچنین آنان پرندگانی سودمند هستند. آنان با خوردن لاشهی جانوران، زمین را از بیماری و گندیدگی پاکسازی میکنند.
بنمایگان: wikipedia - animaldiversity
نگاره: Chris Bowden - Noor Hussain
گردآوری: فرتورچین
دال دمگاهسفید (پرندهای از خانوادهی بازان)
۵
از ۵
۴ مشارکت کننده