مجله‌ی اینترنتی روز تازه

مردکی را چشم درد خاست، پیش بیطار رفت که دوا کن. بیطار از آن‌چه در چشم چارپای می‌کند در دیده‌ی او کشید و کور شد. حکومت به داور بردند، گفت بر او هیچ تاوان نیست.

دنباله‌ی نوشته

روزی یک شکارچی از جنگل رد می‌شد که شیر درنده ای‌را دید که برای شغالی خط و نشان می‌کشد. شغال به لانه‌اش رفت ولی شیر همچنان به نعره‌هایش ادامه داد و شغال را به مبارزه دعوت کرد.

دنباله‌ی نوشته

می‌گویند اسعد پاشا والی دمشق میان سال‌های ۱۷۴۳ تا ۱۷۵۷ میلادی، به‌سبب کمبود شدید خزانه‌ی ولایت نیازمند پول شد. اطرافیانش پیشنهاد کردند که بر بافندگان دمشق مالیات تازه‌ای وضع کند.

دنباله‌ی نوشته

زمانی که ابوعلی سینا از همدان از علاء الدوله گریخت و به بغداد رسید، در کنار شط مردکی بود که آن هنگام شلوغ بود و ادویه می‌فروخت و دعوی طبیبی می‌کرد. ابوعلی زمانی آن‌جا توقف کرد.

دنباله‌ی نوشته

دو برادر به‌نام اسماعیل و ابراهیم در یکی از روستاها، ارث پدرشان یک تپه‌ی کوچکی بود که یکی در یک سمت و دیگری در سمت دیگر تپه، گندم دیم می‌کاشتند. اسماعیل همیشه زمینش باران کافی داشت.

دنباله‌ی نوشته

اولین روضه‌خوانی که روضه‌ی دوره‌ای را در تهران مرسوم کرد آقانور بود. مردم می‌گفتند نور از آقا می‌بارد! به همین جهت به آقانور شهرت داشت. هیچ‌کس نام واقعی او را نمی‌دانست.

دنباله‌ی نوشته

روزی روزگاری بازی بسیار زیبا با بال‌های خوش‌رنگ در کاخ پادشاهی زندگی می‌کرد. یک روز پادشاه در حالی که باز زیبا بر روی بازوانش نشسته بود، از قصر خارج شد.

دنباله‌ی نوشته

حاج شیخ محمودرضا امانی فرزند مرحوم شیخ علی اصغر، در روستای مهاجران زندگی می‌کرد و معروف و مشهور به حاج آخوند بود. اما حاج آخوند چیز دیگری بود.

دنباله‌ی نوشته

از تیمسار علی‌اکبر ضرغام یکی از امرای رضاشاه نقل شده: یک بار رضاشاه برای بازدید از پادگان در یکی از مناسبت‌ها آمده بود. همین‌طور که از جلوی افسران رد می‌شد...

دنباله‌ی نوشته

ابراهیم پسر رکن‌الدین ساوی می‌گوید: در آن سال که در هرات بودمی، نزد شیخ صائن‌الدین غزنوی درس حدیث خواندمی. شیخ صائن‌الدین را هماره تبسم بر لب بودی، جز آن روز که...

دنباله‌ی نوشته