مجله‌ی اینترنتی روز تازه

درویشی را ضرورتی پیش آمد، گلیمی از خانه‌ی یاری بدزدید. حاکم فرمود که دستش بدر کنند. صاحب گلیم شفاعت کرد که: من او را بحل کردم. گفتا: به شفاعت تو حد شرع فرو نگذارم.

دنباله‌ی نوشته

مردکی را چشم درد خاست، پیش بیطار رفت که دوا کن. بیطار از آن‌چه در چشم چارپای می‌کند در دیده‌ی او کشید و کور شد. حکومت به داور بردند، گفت بر او هیچ تاوان نیست.

دنباله‌ی نوشته

روزی یک شکارچی از جنگل رد می‌شد که شیر درنده ای‌را دید که برای شغالی خط و نشان می‌کشد. شغال به لانه‌اش رفت ولی شیر همچنان به نعره‌هایش ادامه داد و شغال را به مبارزه دعوت کرد.

دنباله‌ی نوشته

دو برادر به‌نام اسماعیل و ابراهیم در یکی از روستاها، ارث پدرشان یک تپه‌ی کوچکی بود که یکی در یک سمت و دیگری در سمت دیگر تپه، گندم دیم می‌کاشتند. اسماعیل همیشه زمینش باران کافی داشت.

دنباله‌ی نوشته

اولین روضه‌خوانی که روضه‌ی دوره‌ای را در تهران مرسوم کرد آقانور بود. مردم می‌گفتند نور از آقا می‌بارد! به همین جهت به آقانور شهرت داشت. هیچ‌کس نام واقعی او را نمی‌دانست.

دنباله‌ی نوشته

حاج شیخ محمودرضا امانی فرزند مرحوم شیخ علی اصغر، در روستای مهاجران زندگی می‌کرد و معروف و مشهور به حاج آخوند بود. اما حاج آخوند چیز دیگری بود.

دنباله‌ی نوشته

ابراهیم پسر رکن‌الدین ساوی می‌گوید: در آن سال که در هرات بودمی، نزد شیخ صائن‌الدین غزنوی درس حدیث خواندمی. شیخ صائن‌الدین را هماره تبسم بر لب بودی، جز آن روز که...

دنباله‌ی نوشته

یه معلم خیلی خوب داشتیم که خیلی خوش اخلاق بود. اواخر دوره‌ی خدمتش بود و حسابی آروم و دوست‌داشتنی. جوری که ما با همه‌ی بچگیمون هرگز نمی‌خواستیم ناراحتیش رو ببینیم.

دنباله‌ی نوشته

روزی رضاشاه باخبر شد که در مسیر یکی از شهرهای جنوب شب‌ها راهزنان سر راه مسافرین در بیرون شهر را گرفته و داروندار و پول آن‌ها را به یغما می‌برند. رضاشاه دستور می‌دهد...

دنباله‌ی نوشته

روزی هارون الرشید، بهلول را خواست و او را به‌سمت نماینده‌ی تام الاختیار خود به بازار بغداد فرستاد و به او گفت: اگر دیدی کسی به دیگری ظلم و تعدی می‌کند و یا کاسبی در امر...

دنباله‌ی نوشته