فریدریش ویلهلم نیچه فیلسوف، شاعر و فیلولوژیست کلاسیک بزرگ آلمانی و همچنین استاد زبان یونانی و لاتین بود. نوشتههای او شیوهای تازه و بسیار ژرف و پُر از کوتاهگوییهایی است که خود نیچه این شیوه را گزینگویی مینامید.
آنتون پاولوویچ چخوف پزشک، داستاننویس، طنزنویس و نمایشنامهنویس پُرآوازهی روس بود. این نویسندهی بزرگ با آنکه زندگی کوتاهی داشت، ولی توانست بیش از ۷۰۰ اثر ادبی از خود به یادگار بگذارد.
آلبرت اینشتین فیزیکدان نظری آلمانی و یکی از تأثیرگذارترین و شناختهشدهترین دانشمندان سدهی بیستم بود. او میراثی جاودان بهنام نظریهی نسبیت و فرمول جرم و انرژی را از خود به یادگار گذاشت.
سقراط فیلسوف یونان کلاسیک و یکی از پایهگذاران فلسفهی غرب بود. در تاریخ اندیشهی غرب، سقراط یک سرآغاز است، چرا که از «پیش از سقراط» و «پس از سقراط» سخن بهمیان میآورند.
ابوعلی حسین بن عبدالله بن حسن بن علی بن سینا، پزشک، ریاضیدان، اخترشناس، فیزیکدان، شیمیدان و جغرافیدان ایرانی و از نامدارترین و تأثیرگذارترین فیلسوفان و دانشمندان ایران و جهان بود.
ابومحمّد مُشرفالدین مُصلح بن عبدالله بن مشرّف سعدی شیرازی، شاعر و نویسندهی پارسیگوی پرآوازهی ایرانی است. وی یکی از بزرگترین شاعران و نویسندگان تاریخ ادبیات فارسی است.
خواجه شمسالدین محمد بن بهاءالدین حافظ شیرازی، ملقب به «حافظ»، از بزرگترین شاعران جهان و گرامیترین شاعر در میان ایرانیان است. او از بزرگترین شاعران ایرانیست که آثارش در سراسر جهان دارای آوازه است.