نام: خوک بیشه Bushpig
نام علمی: Potamochoerus larvatus
فرمان‌رو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پستانداران
راسته: جفت‌سم‌سانان
زیرراسته: گرازسانیان
خانواده: گرازان
زیرخانواده: خوکیان
سرده: رودخوک‌ها
پایندگی: گونه‌ی با کم‌ترین نگرانی (EX - EW - CR - EN - VU - NT - LC - DD - NE) (بر پایه‌ی سیاهه‌ی سرخ IUCN)
زمان زیست: دوره‌ی پلیوسن (۵/۳۳۲ تا ۲/۵۸۸ میلیون سال پیش) تا دوره‌ی هولوسن (۱۱۷۰۰ سال پیش تاکنون)
زیستگاه: جنگل‌ها، درخت‌زارها، پوشش‌های گیاهی کرانه‌ی رودها، زمین‌های باتلاقی و زمین‌های کشت شده‌ی شرق و جنوب قاره‌ی آفریقا
زندگانی: ۲۰ سال
سن بلوغ: ۱۸ تا ۲۱ ماهگی
زادآوری: زنده‌زا، ۱ تا ۴ نوزاد، با ۱۲۰ تا ۱۲۷ روز زمان بارداری
خوراک: همه‌چیزخواری، ولی بیشتر گیاهان همچون زمین‌ساقه‌ها، ریشه‌ها، تجه‌ها، پیازها، آجیل‌ها و میوه‌ها، شکار بی‌مهرگان، لارو حشرات، جوندگان و خزندگان کوچک و تخم و جوجه‌ی پرندگان، همچنین لاشه‌ی جانوران
شکارگران: آدمی، پلنگ، شیر، کفتار خال‌دار و مار پیتون
رنگ: قهوه‌ای گراینده به سرخ تا قهوه‌ای-خاکستری تا کم‌وبیش سیاه (رنگ خز با افزایش سن تیره می‌شود.)، نرها دارای یال سیاه و سفید
اندازه: وزن ۵۴ تا ۱۱۵ کیلوگرم، سر و بدن به درازای ۱۰۰ تا ۱۵۰ سانتی‌متر، دُم به درازای ۳۰ تا ۴۰ سانتی‌متر، بلندای بدن تا شانه‌ها ۵۵ تا ۸۸ سانتی‌متر
درباره‌ی جانور: خوک بیشه جانوری شب‌زی و گروه‌زیست است. آنان در گله‌ای با ۱۲ خوک زندگی می‌کنند. این گله دربرگیرنده‌ی یک نر بالغ، یک ماده‌ی بالغ، دیگر ماده‌ها و بچه‌های‌شان است. خوک‌های بیشه‌ی نر در کنار ماده‌ها، سرپرستی، نگهداری و نگهبانی از فرزندان را به‌دوش می‌گیرند. همچنین خوک‌های بیشه قلمروخواه هستند. قلمرو آنان نزدیک به ۱۰ کیلومتر مربع گستردگی دارد. این جانوران بدنی تنومند، پاهایی کم‌وبیش کوتاه، دُمی دراز و نازک و خزی پُرپشت دارند. همچنین آنان گردنی کوتاه و کلفت، سری بزرگ، گوش‌هایی بزرگ و نوک‌تیز با آویزی از موهایی دراز و چشمانی کم‌وبیش کوچک دارند. افزون بر این، نرها یالی در پشت و در راستای ستون مهره‌ها دارند که در پاییز و زمستان آشکارتر است. همچنین نرها دو برآمدگی استخوانی و زگیل‌مانند روی پوزه‌ی‌شان دارند. خوک‌های بیشه دارای پوزه‌ای دراز و استوانه‌ای هستند که با استخوان‌های ویژه‌ی پیش‌دماغی و یک دیسک غضروفی در نوک توانمند شده است. آنان حس بویایی بسیار نیرومندی دارند، به‌گونه‌ای که می‌توانند با آن خوراک خود را در زیر زمین پیدا کنند. دندان‌های نیش عاج‌مانند خوک‌های بیشه‌ی نر، در هر دو آرواره‌ی بالا و پایین رشد فراوانی کرده و به‌سوی بالا و بیرون خمیده شده‌اند. دندان‌های نیش خوک‌های بیشه‌ی ماده نیز کوتاه‌ترند. این دندان‌ها برای دفاع و زیر و رو کردن خاک در هنگام یافتن ریشه‌ی گیاهان به‌کار گرفته می‌شوند. خوک‌های بیشه افزون بر حس بویایی، شنوایی خوبی دارند، ولی بینایی آنان کم‌وبیش کم‌توان است. این جانوران سُم‌رو هستند و بر روی نوک انگشتان پا راه می‌روند. خوک‌های بیشه ۲ انگشت بزرگ در هر یک از پاهای خود دارند که با سُم بزرگی پایان می‌یابند. همچنین آنان دارای ۲ انگشت یا سُم کوچک و کاهش یافته هستند که بالاتر از ۲ سُم بزرگ و اصلی جای گرفته‌اند و در زمین‌های نرم به‌کار گرفته می‌شوند. سُم، پوششی سخت در نوک انگشتان پای پستانداران سُم‌دار است که از جنس کراتین ساخته شده و از بخش نرم ته پاهای آنان در برابر آسیب‌ها جلوگیری می‌کند.
بن‌مایگان: wikipedia - animaldiversity
نگاره: Roger Wasley - Helene Hoffman
گردآوری: فرتورچین
