نام: وزغ شکم‌آتشین اروپایی European fire-bellied toad
نام علمی: Bombina bombina
فرمان‌رو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: دوزیستان
راسته: بی‌دم‌سانان
زیرراسته: باستان‌غوک‌سانیان
خانواده: آتش‌دلان
سرده: وزغ‌های آتش‌دل
پایندگی: گونه‌ی با کم‌ترین نگرانی (EX - EW - CR - EN - VU - NT - LC - DD - NE) (بر پایه‌ی سیاهه‌ی سرخ IUCN)
پیدایش: دوره‌ی ماستریختین (۷۲/۱ تا ۶۶ میلیون سال پیش)
زیستگاه: جنگل‌های معتدل، سبزه‌زارهای معتدل، خلاش‌ها، مرداب‌ها، باتلاق‌ها، پوداب‌ها و پوده‌زارها؛ استخرها و مرداب‌های آب شیرین همیشگی، استخرها و مرداب‌های آب شیرین موسمی و دوره‌ای، زمین‌های کشت‌پذیر، چراگاه‌ها، منطقه‌های شهری، آبگیرها، منطقه‌های پالایش پساب، زمین‌های آبیاری شده (دربرگیرنده‌ی کانال‌های آبیاری)، و زمین‌های کشاورزی تندابی موسمی کشورهای اتریش، بلاروس، بوسنی و هرزگوین، بلغارستان، کرواسی، چک، دانمارک، آلمان، یونان، مجارستان، قزاقستان، لتونی، لیتوانی، مولداوی، لهستان، رومانی، روسیه، صربستان، اسلواکی، اسلوونی، ترکیه و اوکراین در شرق قاره‌ی اروپا
زندگانی: ۱۰ تا ۱۲ سال
سن بلوغ: ۲ تا ۴ سالگی
زادآوری: تخم‌گذار، ۸۰ تا ۳۰۰ تخم، با ۲ تا ۵ روز زمان ماندن در تخم، دگردیسی از لاروی به بزرگسالی ۲ تا ۲/۵ ماه
خوراک: شکار بی‌مهرگان و حشرات همچون دم‌فنری، مورچه، مگس و سوسک
شکارگران: حواصیل شب تاج‌سیاه و مارها (تخم‌ها و نوزادان: ماهی‌ها و زالوها)
رنگ: خاکستری تیره تا سیاه با خال‌های تیره‌ی بزرگ در پشت و نارنجی یا سرخ با لکه‌های سیاه و خال‌های روشن کوچک در شکم
اندازه: بدن به درازای ۵/۳ سانتی‌متر
درباره‌ی جانور: وزغ شکم‌آتشین اروپایی جانوری نیمه‌آبزی و روزگرد است. همچنین این وزغ به‌جز زمان زادآوری، جانوری تنهازیست است. این جانور، وزغ راستین نیست و ویژگی‌های یک وزغ را نیز ندارد؛ قورباغه‌ای است وزغ‌مانند که پوست آن را زگیل پوشانده است. این جانوران بدنی کوتاه و بدون دُم، پوستی ناهموار، زگیل‌دار و زهرآگین و چشمانی درشت با مردمک چکه‌مانند وارونه دارند. این وزغ‌ها دست‌هایی کوتاه و پاهایی بلند دارند و همچون دیگر قورباغه‌ها به‌جای راه رفتن، می‌جهند. انگشتان پاهای پشتی آنان پرده‌دار هستند. وزغ‌های شکم‌آتشین اروپایی زبانی دراز و چسبناک دارند. آنان زبان خود را به بیرون پرتاب می‌کنند و با آن حشرات را شکار می‌کنند. وزغ‌های شکم‌آتشین اروپایی در زمان ترس به پشت دراز می‌کشند و برای هشدار به شکارگران، شکم رنگی خود را که نشانه‌ی زهرآگین بودن آن است، نمایان می‌کنند. وزغ‌های نر دارای کیسه‌ی تشدیدگر صدا هستند.
بن‌مایگان: wikipedia - amphibiaweb
نگاره: Roger Wasley - Anders Zimny
گردآوری: فرتورچین
