نام: نهنگ آبی Blue whale
نام علمی: Balaenoptera musculus
فرمان‌رو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پستانداران
راسته: جفت‌سم‌سانان
زیرراسته: نهنگ‌اسب‌آبی‌سانیان
فروراسته: آب‌بازسانان
خردراسته: نهنگان بی‌دندان
خانواده: بزرگ‌باله‌ایان
سرده: تیغ‌باله‌ها
پایندگی: گونه‌ی در دسترس آسیب (EX - EW - CR - EN - VU - NT - LC - DD - NE) (بر پایه‌ی سیاهه‌ی سرخ IUCN)
زمان زیست: دوره‌ی پلیستوسن میانه یا کالابرین (۱/۸۰ تا ۰/۷۸۱ میلیون سال پیش) تا دوره‌ی هولوسن (۱۱۷۰۰ سال پیش تاکنون)
زیستگاه: آب‌های اقیانوس‌ها و دریاهای سراسر جهان (نهنگ‌های آبی تابستان‌ها در آب‌های قطبی شکار می‌کنند و زمستان‌ها برای زادآوری به آب‌های گرمسیری کوچ می‌کنند.)
زندگانی: ۸۰ تا ۹۰ سال
سن بلوغ: ۵ سالگی
زادآوری: زنده‌زا، ۱ نوزاد، با ۱۱ تا ۱۲ ماه زمان بارداری (نهنگ آبی هر ۲ تا ۳ سال یک‌بار زادآوری می‌کند.)
خوراک: شکار زئوپلانکتون‌ها به‌ویژه کریل‌ها، همچنین دیگر زئوپلانکتون‌ها و ماهیان کوچک
شکارگران: آدمی (بچه‌ها: نهنگ قاتل)
رنگ: آبی گراینده به خاکستری در پشت و روشن‌تر در شکم
اندازه: وزن ۲۰۰ تن، سر و بدن به درازای ۳۰ متر (میانگین ۲۵ متر برای نرها و ۲۷ متر برای ماده‌ها) (ماده‌ها بزرگ‌ترند.)
درباره‌ی جانور: نهنگ آبی جانوری دریازی و به‌جز زمان زادآوری، جانوری تنهازیست است. به باور بسیاری از دانشمندان نهنگ آبی بزرگ‌ترین پستانداری‌ست که تاکنون روی زمین زندگی کرده است. بزرگ‌ترین دایناسوری که تاکنون یافته شده، آمفیکوئلیاس نام دارد که وزن آن میان ۱۰۰ تا ۱۵۰ تن بوده است. همچنین قلب نهنگ آبی با وزن ۱۸۰ کیلوگرم بزرگ‌ترین قلب جهان شناخته می‌شود و در هر بار تپش می‌تواند ۲۲۰ لیتر خون را در بدن این نهنگ به گردش درآورد. این جانوران بدنی دوکی‌مانند، سری بزرگ و کشیده، دو باله‌ی سینه‌ای، یک باله‌ی پشتی و یک باله‌ی دُمی دارند. باله‌ی پشتی نهنگ‌های آبی داسی‌مانند بوده و ۳۳ سانتی‌متر بلندا دارند. همچنین آنان ۶۰ تا ۸۸ چین یا شیار پوستی در زیر بدن‌شان دارند که از زیر دهان تا ناف آنان کشیده شده‌اند. این شیارها به آنان کمک می‌کنند تا دهان‌شان را در هنگام خوردن خوراک بسیار باز کنند. نهنگ‌های آبی در دهان‌شان به‌جای دندان، صفحه‌های عمودی شانه‌ای دارند که از جنس کراتین ساخته شده‌اند و کار آن‌ها پالایش آب و به‌دام انداختن جانداران کوچک سخت‌پوست است. این نهنگ‌ها برای شکار سخت‌پوستان ریزی همچون کریل‌ها، نخست آب فراوانی را فرو برده و سپس با بستن دهان‌شان، آب را به بیرون فشار می‌دهند. در این زمان صفحه‌های شانه‌ای همچون یک الک، جلو بیرون رفتن جانوران ریز را گرفته و نهنگ‌ها می‌توانند آنان را با زبان خود گِرد آورده و بخورند. نهنگ‌های آبی لایه‌ای کلفت از پیه یا چربی در زیر پوست‌شان دارند. این لایه‌ی چربی که پُر از رگ‌های خونی‌ست، توانایی شنا در آب‌های سرد و توانایی شناور بودن در آب را به آنان می‌دهد. افزون بر این، این لایه‌ی چربی انرژی‌ای که نهنگ‌های آبی در زمان کوچ نیاز دارند را برای‌شان فراهم کرده و همچنین آنان را در برابر آب و هوای خشن و شکارگران نگهداری می‌کند. این جانوران به‌جای بینی، دارای دو سوراخ دم‌وبازدم هستند. سوراخ دم‌وبازدم لوله‌ای بالای سر نهنگ‌هاست که آنان با هر بار آمدن به روی آب، با آن دم‌وبازدم انجام می‌دهند. از آن‌جا که این سوراخ در بالای سر این جانوران جای گرفته، آنان برای انجام دم‌وبازدم نیازی به بیرون آوردن کامل سر از آب ندارند. در فرایند دَم، هوای دارای اکسیژن به درون شُش‌ها کشیده می‌شود و در بازدَم، فواره‌ای به‌بلندای ۹/۱ تا ۱۲/۲ متر از آب بدون اکسیژن، از سوراخ دم‌وبازدم بیرون می‌رود. نهنگ‌های آبی از سریع‌ترین جانوران دریایی جهان هستند. سرعت شنای عادی آنان ۲۲ کیلومتر در ساعت و در هنگام هشدار ۴۸ کیلومتر در ساعت است. همچنین آنان می‌توانند تا ژرفای ۵۰۶ متری آب دریا فرو روند و نزدیک به ۱۵/۲ دقیقه در زیر آب بمانند.
بن‌مایگان: wikipedia - animaldiversity
نگاره: WaterFrame_fba - WaterFrame_fba
گردآوری: فرتورچین
