نام: وزغ دهان‌باریک شرقی Eastern narrow-mouthed toad
نام علمی: Gastrophryne carolinensis
فرمان‌رو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: دوزیستان
راسته: بی‌دم‌سانان
زیرراسته: نوغوک‌سانیان
خانواده: قورباغه‌های دهان‌باریک
سرده: وزغ‌های دهان‌باریک آمریکایی
پایندگی: گونه‌ی با کم‌ترین نگرانی (EX - EW - CR - EN - VU - NT - LC - DD - NE) (بر پایه‌ی سیاهه‌ی سرخ IUCN)
زمان زیست: دوره‌ی پالئوسن (۶۵/۵ تا ۵۵/۸ میلیون سال پیش) تا دوره‌ی هولوسن (۱۱۷۰۰ سال پیش تاکنون)
زیستگاه: جنگل‌ها، باتلاق‌ها، آبگیرها و جویبارهای جنوب شرقی کشور آمریکا در آمریکای شمالی
زندگانی: ۶ تا ۸ سال
سن بلوغ: نرها ۱ سالگی و ماده‌ها ۱ تا ۲ سالگی
زادآوری: تخم‌گذار، ۸۰۰ تخم، با ۱/۵ تا ۳ روز زمان ماندن در تخم، دگردیسی از لاروی به بزرگسالی ۲۳ تا ۶۷ روز
خوراک: شکار بی‌مهرگان و حشرات همچون مورچه (۹۵ درصد)، موریانه، سوسک، حلزون و عنکبوت
شکارگران: مار دهان‌پنبه‌ای شرقی، مار دهان‌پنبه‌ای شمالی، مار بندجورابی معمولی، مار خرچنگ و گاوچرانک
رنگ: قهوه‌ای و خاکستری تا سبز با خال‌های سیاه و سفید در پشت و روشن‌تر در شکم، همچنین نرها دارای گلویی تیره
اندازه: بدن به درازای ۲/۲ تا ۳/۵ سانتی‌متر
درباره‌ی جانور: وزغ دهان‌باریک شرقی جانوری خشکی‌زی، دالان‌ساز و شب‌زی است. همچنین این وزغ به‌جز زمان زادآوری، جانوری تنهازیست است. وزغ‌های دهان‌باریک شرقی بیشتر زمان خود را در زیر زمین می‌گذرانند و تنها در زمان بارندگی و برای زادآوری به روی زمین می‌آیند. این جانوران بدنی کوتاه، پهن، گوی‌مانند و بدون دُم دارند. همچنین آنان پوستی هموار و زهرآگین، پوزه‌ای کوتاه و نوک‌تیز، دهانی باریک و چشمانی درشت با مردمک افقی دارند. وزغ‌های دهان‌باریک شرقی دست‌هایی کوتاه و پاهایی بلند دارند. این وزغ‌ها در پریدن کم‌توان هستند و بیشتر می‌دوند یا جست‌های تند و کوتاه دارند. وزغ‌های دهان‌باریک شرقی زبانی دراز و چسبناک دارند. آنان زبان خود را به بیرون پرتاب می‌کنند و با آن حشرات را شکار می‌کنند. وزغ‌های نر دارای کیسه‌ی تشدیدگر صدا هستند.
بن‌مایگان: wikipedia - animaldiversity - virginiaherpetologicalsociety
نگاره: North Carolina Museum of Natural Sciences - Kevin Stohlgren
گردآوری: فرتورچین
