نام: گورکن اوراسیایی Eurasian badger
نام علمی: Meles meles
فرمان‌رو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پستانداران
راسته: گوشت‌خوارسانان
زیرراسته: سگ‌سانیان
خانواده: راسویان
زیرخانواده: Melinae
سرده: رودک‌ها
زمان زیست: دوره‌ی پلیستوسن میانه (۷۸۱ تا ۱۲۶ هزار سال پیش) تا دوره‌ی هولوسن (۱۱۷۰۰ سال پیش تاکنون)
پایندگی: گونه‌ی با کم‌ترین نگرانی (EX - EW - CR - EN - VU - NT - LC - DD - NE) (بر پایه‌ی سیاهه‌ی سرخ IUCN)
زیستگاه: جنگل‌های برگ‌ریز، سوزنی‌برگ و مخلوط، منطقه‌های باز جنگل‌ها، بوته‌زارها، چراگاه‌ها، درختچه‌زارها، زمین‌های کشاورزی، سبزه‌زارها، سبزدشت‌ها و منطقه‌های نیمه‌بیابانی قاره‌ی اروپا، غرب آسیا و بخش‌هایی از آسیایی میانه
زندگانی: ۶ سال (بیشینه ۱۴ سال) (دربند ۱۹ سال)
سن بلوغ: ۱ سالگی
زادآوری: زنده‌زا، ۱ تا ۶ نوزاد، با ۹ تا ۱۲ ماه زمان بارداری
خوراک: شکار کرم خاکی، حشرات همچون سرگین‌غلتان‌ها، سوسک‌های زمینی، کرم پیله‌ساز، درنامگس‌ها، زنبورهای بی‌عسل و زنبورهای گرده (از خانواده‌ی زنبوران عسل)، پستانداران کوچک همانند خرگوش، موش، خرموش، ول‌ها، حشره‌خوارها، موش‌های کور و جوجه‌تیغی‌ها، گاهی شکار پرندگان، دوزیستان، خزندگان کوچک همچون لاک‌پشت و مارمولک، ماهی و حلزون، همچنین لاشه‌ی جانوران، دانه‌ها همانند گندم، جو، جو دوسر و ذرت، میوه‌ها همچون سیب بادانداخته، گلابی، آلو، تمشک، بلوبری، گیلاس، توت فرنگی، بلوط، راش، سنبل و کورم (گورکن‌های اوراسیایی جزو کم‌گوشت‌خوارترین گونه‌های راسته‌ی گوشت‌خوارسانان هستند.)
شکارگران: آدمی (گاهی: گرگ خاکستری، وشق اوراسیایی، خرس قهوه‌ای و سگ) (بچه‌ها: عقاب طلایی، عقاب دم‌سفید، عقاب خال‌دار بزرگ و شاه‌بوف اوراسیایی)
رنگ: خاکستری در پشت و تیره‌تر در شکم و پاها، سر دارای نوارهای پهن سیاه و سفید (کشیدگی نوارهای سیاه از پوزه تا گوش‌هاست و چشم‌ها را می‌پوشاند.)
اندازه: وزن ۷ تا ۱۳ و در پاییز ۱۵ تا ۱۷ کیلوگرم، سر و بدن به درازای ۶۰ تا ۹۰ سانتی‌متر، دُم به درازای ۱۲ تا ۲۴ سانتی‌متر، بلندای بدن تا شانه‌ها ۲۵ تا ۳۰ سانتی‌متر
درباره‌ی جانور: گورکن اوراسیایی یا رودک یا گورکن اروپایی European badger، جانوری شب‌زی و گروه‌زیست است. آنان در گروه‌هایی با ۱ تا ۶ و گاه با ۲ تا ۳۲ گورکن زندگی می‌کنند. این جانوران بدنی تنومند، پاهایی کوتاه، دُمی کوتاه و کلفت، سری کوچک، پوزه‌ای کشیده، آرواره‌هایی نیرومند، گوش‌هایی کوتاه و خزی کلفت دارند. همچنین آنان ۵ انگشت در دست‌ها و پاهای‌شان دارند. گورکن‌های اوراسیایی پنجه‌رو هستند و بر روی انگشتان پا راه می‌روند. پنجه‌های پای این گورکن‌ها ثابت هستند و جمع نمی‌شوند. این جانوران پنجه‌های بسیار بلند و پُرتوان خود را برای کندن زمین به‌کار می‌گیرند. آنان لانه‌هایی به درازای ۳۵ تا ۸۱ متر با چندین دهانه و گاه تا ۵۰ دهانه در زیر زمین می‌سازند. برخی از لانه‌های زیرزمینی بزرگ می‌توانند چندین خانواده را در خود جای دهند. گورکن‌های اوراسیایی پدیدآورنده‌ی بوی تندی هستند که آن را برای دفاع و همچنین نشانه‌گذاری قلمرو و یافتن جفت به‌کارگیری می‌کنند. گورکن‌های اوراسیایی حس بویایی و شنوایی نیرومندی دارند، ولی بینایی آنان کم‌توان است. همچنین آنان قلمروخواه هستند. قلمرو آنان میان ۲۵۰۰ متر مربع تا ۱/۵ کیلومتر مربع گستردگی دارد. گورکن اوراسیایی دارای ۴ زیرگونه است که بر این پایه‌اند: گورکن اروپایی (در اروپا و آسیا)، گورکن ایبریایی (در اسپانیا و پرتغال)، گورکن قزلیار (در بخش‌هایی از جنوب شرقی روسیه و منطقه‌ی قفقاز) و گورکن نروژی (در نروژ)
بن‌مایگان: wikipedia - animaldiversity
نگاره: Kevin Robson - Kevin Robson
گردآوری: فرتورچین
