نام: کرگدن سیاه Black rhinoceros
نام علمی: Diceros bicornis
فرمان‌رو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پستانداران
راسته: تک‌سم‌سانان
زیرراسته: شاخ‌دارسانیان
خانواده: کرگدنان
سرده: دوشاخ‌ها
پایندگی: گونه‌ی رو به نابودی (EX - EW - CR - EN - VU - NT - LC - DD - NE) (بر پایه‌ی سیاهه‌ی سرخ IUCN)
زمان زیست: دوره‌ی پلیوسن (۵/۳۳۲ تا ۲/۵۸۸ میلیون سال پیش) تا دوره‌ی هولوسن (۱۱۷۰۰ سال پیش تاکنون)
زیستگاه: سبزه‌زارها، درختچه‌زارها، گرم‌دشت‌ها، توده‌های درختی، جنگل‌های خشک و جنگل‌های کوهستانی بخش‌هایی از کشورهای آنگولا، بوتسوانا، کنیا، مالاوی، موزامبیک، نامیبیا، آفریقای جنوبی، اسواتینی، تانزانیا، زامبیا و زیمبابوه در شرق و جنوب قاره‌ی آفریقا
زندگانی: ۳۰ تا ۳۵ سال (دربند ۴۰ تا ۴۹ سال)
سن بلوغ: نرها ۷ تا ۸ سالگی و ماده‌ها ۵ تا ۷ سالگی
زادآوری: زنده‌زا، ۱ نوزاد، با ۴۷۴ روز زمان بارداری (کرگدن‌های سیاه هر ۲ تا ۲/۵ (گاه ۴) سال یک بار زادآوری می‌کنند.)
خوراک: گیاهان همچون برگ، شاخه‌های نازک، بوته‌های چوبی خاردار، درختان کوچک، حبوبات، میوه و سبزه (به‌ویژه گونه‌های اقاقیا و گونه‌های خانواده‌ی فرفیونیان)
شکارگران: آدمی (بچه‌ها: شیر و کفتار خال‌دار)
رنگ: قهوه‌ای-زرد تا قهوه‌ای تیره، ولی بیشتر خاکستری
اندازه: وزن ۸۰۰ تا ۱۴۰۰ (گاه ۲۸۹۶) کیلوگرم، سر و بدن به درازای ۲۸۰ تا ۳۷۵ سانتی‌متر، دُم به درازای ۷۰ سانتی‌متر، بلندای بدن تا شانه‌ها ۱۳۲ تا ۱۸۰ سانتی‌متر
درباره‌ی جانور: کرگدن سیاه جانوری روزگرد و به‌جز زمان زادآوری، جانوری تنهازیست است. این جانوران بدنی تنومند، سینه‌ای پهن، پاهایی کوتاه و نیرومند، دُمی دراز و پوستی کلفت دارند. همچنین آنان سری بزرگ و کشیده، گوش‌هایی کم‌وبیش بلند و چشمانی کوچک دارند. کرگدن‌های سیاه دارای ۲ شاخ و برخی از آنان دارای شاخ سوم پشتی کوچکی هستند. نخستین شاخ در بالای بینی و دومین شاخ در بالای چشم‌های آنان جای گرفته‌اند. این شاخ‌ها از جنس کراتین ساخته شده‌اند و کرگدن‌ها آن‌ها را برای دفاع، کندن ریشه‌ها و شکستن شاخه‌ها به‌کارگیری می‌کنند. شاخ جلویی ۴۲ تا ۱۲۸ و شاخ پشتی آنان ۲۰ تا ۵۰ سانتی‌متر بلندا دارد. ماده‌ها در برابر نرها، دارای شاخ‌های بلندتر و نازک‌تری هستند. کرگدن‌های سیاه لب بالایی نوک‌تیز و پیشگیری دارند. آنان می‌توانند از این لب برای گرفتن و خوردن برگ‌ها و شاخه‌های درختان بهره ببرند. این جانوران سُم‌رو هستند و بر روی نوک انگشتان پا راه می‌روند. کرگدن‌ها ۳ انگشت کوچک در هر یک از پاهای خود دارند که با سُم کوچکی پایان می‌یابند. سُم، پوششی سخت در نوک انگشتان پای پستانداران سُم‌دار است که از جنس کراتین ساخته شده و از بخش نرم ته پاهای آنان در برابر آسیب‌ها جلوگیری می‌کند. کرگدن‌های سیاه آهسته گام برمی‌دارند، ولی در بازه‌های کوتاه می‌توانند با سرعت ۵۵ کیلومتر بر ساعت بدوند. این جانوران برای خنک شدن و نگهداری از پوست‌شان در برابر خورشید، بدن‌شان را با گل می‌پوشانند. همچنین آنان برای از میان برداشتن کنه‌های روی بدن‌شان، پوست‌شان را به تنه‌ی درختان و سنگ‌ها می‌کشند. افزون بر این، پرنده‌های کنه‌خوار بر روی بدن این کرگدن‌ها می‌نشینند و کنه‌های روی بدن آنان را می‌خورند. کرگدن‌های سیاه حس بویایی و شنوایی خوبی دارند، ولی بینایی آنان کم‌توان است. همچنین آنان قلمروخواه هستند. قلمرو آنان میان ۲/۶ تا ۱۳۳ کیلومتر مربع گستردگی دارد.
بن‌مایگان: wikipedia - animaldiversity
نگاره: Hubert Gendron - Helene Hoffman
گردآوری: فرتورچین
