نام: گراز یقه‌دار Collared peccary
نام علمی: Dicotyles tajacu
فرمان‌رو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پستانداران
راسته: جفت‌سم‌سانان
زیرراسته: گرازسانیان
خانواده: گرازان بدبو
سرده: یقه‌دارها
پایندگی: گونه‌ی با کم‌ترین نگرانی (EX - EW - CR - EN - VU - NT - LC - DD - NE) (بر پایه‌ی سیاهه‌ی سرخ IUCN)
زمان زیست: دوره‌ی میوسن پیشین (۲۳/۰۳ تا ۱۵/۹۷ میلیون سال پیش) تا دوره‌ی هولوسن (۱۱۷۰۰ سال پیش تاکنون)
زیستگاه: جنگل‌ها، درخت‌زارها، بیابان‌ها، درختچه‌زارهای خشک، گرم‌دشت‌ها، سبزه‌زارهای گرمسیری یا نیمه‌گرمسیری و سبزه‌زارهای تندابی جنوب غربی کشور آمریکا و بیشتر کشور مکزیک در جنوب آمریکای شمالی، سراسر آمریکای مرکزی و شمال، شرق و مرکز آمریکای جنوبی (تا شمال آرژانتین)
زندگانی: ۷ سال (بیشینه ۱۵ سال) (دربند ۳۱ سال)
سن بلوغ: ۱۱ ماهگی
زادآوری: زنده‌زا، ۱ تا ۴ نوزاد، با ۱۴۲ تا ۱۴۸ روز زمان بارداری
خوراک: همه‌چیزخواری، ولی بیشتر گیاهان همچون کاکتوس، لوبیای کهور، میوه‌ها، توت‌ها، دانه‌ها، ریشه‌ها، تجه‌ها، پیازها، سبزه‌ها، قارچ‌ها و آجیل نخل، شکار حشرات، جوندگان و خزندگان کوچک، ماهیان، قورباغه و تخم پرندگان، همچنین لاشه‌ی جانوران
شکارگران: آدمی، جگوار، شیر کوهی، گربه‌ی دم‌کوتاه، پلنگچه، کایوت، گرگ مکزیکی (زیرگونه‌ی گرگ خاکستری) و تمساح آمریکایی
رنگ: خاکستری، با یقه‌ی سفید
اندازه: وزن ۱۴ تا ۳۱ کیلوگرم، سر و بدن به درازای ۸۰ تا ۱۰۵ سانتی‌متر، دُم به درازای ۲ تا ۴/۵ سانتی‌متر، بلندای بدن تا شانه‌ها ۳۰ تا ۵۰ سانتی‌متر
درباره‌ی جانور: گراز یقه‌دار یا گراز طوقی، جانوری شبگرد (تابستان‌ها)، روزگرد (زمستان‌ها) و گروه‌زیست است. آنان در گله‌هایی با یک نر بالغ، چندین ماده و بچه‌های‌شان زندگی می‌کنند. این جانوران بدنی تنومند، پاهایی کم‌وبیش کوتاه، دُمی بسیار کوتاه و خزی پُرپشت دارند. همچنین آنان گردنی کوتاه و کلفت، سری بزرگ، گوش‌هایی کوچک و گِرد به بلندای ۳ تا ۱۰ سانتی‌متر و چشمانی کم‌وبیش کوچک دارند. گرازهای یقه‌دار دارای پوزه‌ای دراز و استوانه‌ای هستند که با استخوان‌های ویژه‌ی پیش‌دماغی و یک دیسک غضروفی در نوک توانمند شده است. آنان حس بویایی بسیار نیرومندی دارند، به‌گونه‌ای که می‌توانند با آن خوراک خود را در زیر زمین پیدا کنند. دندان‌های نیش گرازهای یقه‌دار، در هر دو آرواره‌ی بالا و پایین رشد کرده و در یکدیگر قفل می‌شوند و از تکان خوردن آرواره‌ها در راستای افقی جلوگیری می‌کنند. این دندان‌ها برای دفاع و زیر و رو کردن خاک در هنگام یافتن ریشه‌ی گیاهان به‌کار گرفته می‌شوند. گرازهای یقه‌دار افزون بر حس بویایی، شنوایی خوبی دارند، ولی بینایی آنان کم‌وبیش کم‌توان است. همچنین آنان مایع بدبویی را از غده‌هایی که در پشت‌شان جای گرفته‌اند، برای نشانه‌گذاری زیستگاه به‌کارگیری می‌کنند. این جانوران سُم‌رو هستند و بر روی نوک انگشتان پا راه می‌روند. گرازهای یقه‌دار ۲ انگشت بزرگ در هر یک از پاهای خود دارند که با سُم بزرگی پایان می‌یابند. همچنین آنان دارای ۲ انگشت یا سُم کوچک و کاهش یافته هستند که بالاتر از ۲ سُم بزرگ و اصلی جای گرفته‌اند و در زمین‌های نرم به‌کار گرفته می‌شوند. سُم، پوششی سخت در نوک انگشتان پای پستانداران سُم‌دار است که از جنس کراتین ساخته شده و از بخش نرم ته پاهای آنان در برابر آسیب‌ها جلوگیری می‌کند.
بن‌مایگان: wikipedia - animaldiversity
نگاره: John McCormick - Wplynn
گردآوری: فرتورچین
