نام: اسب آبی Hippopotamus
نام علمی: Hippopotamus amphibius
فرمان‌رو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پستانداران
راسته: جفت‌سم‌سانان
زیرراسته: نهنگ‌اسب‌آبی‌سانیان
خانواده: اسب‌آبیان
سرده: اسب‌های آبی
پایندگی: گونه‌ی آسیب‌پذیر (EX - EW - CR - EN - VU - NT - LC - DD - NE) (بر پایه‌ی سیاهه‌ی سرخ IUCN)
زمان زیست: دوره‌ی پلیستوسن (۲/۵۸ تا ۰/۰۱۱۷ میلیون سال پیش) تا دوره‌ی هولوسن (۱۱۷۰۰ سال پیش تاکنون)
زیستگاه: رودها، دریاچه‌ها و باتلاق‌های مانگرو زیر صحرای بزرگ آفریقا
زندگانی: ۵۵ سال (دربند ۶۱ سال)
سن بلوغ: ۳/۵ سالگی
زادآوری: زنده‌زا، ۱ نوزاد، با ۳۲۴ روز زمان بارداری (جفت‌گیری و زایمان اسب‌های آبی هر دو در آب روی می‌دهد.)
خوراک: گیاهان همچون سبزه‌ها، نی‌ها، جوانه‌ها و گیاهان آبزی
شکارگران: آدمی، شیر، کفتار خال‌دار و تمساح نیل
رنگ: خاکستری گراینده به ارغوانی یا آبی-سیاه در پشت و صورتی گراینده به قهوه‌ای در شکم و پیرامون چشم‌ها و گوش‌ها
اندازه: وزن ۱۴۸۰ (گاه ۲۶۶۰) کیلوگرم برای نرها و ۱۳۶۵ کیلوگرم برای ماده‌ها، سر و بدن به درازای ۲۹۰ تا ۵۰۵ سانتی‌متر (بیشینه: ۵۰۵ سانتی‌متر برای نرها و ۳۴۵ سانتی‌متر برای ماده‌ها)، دُم به درازای ۳۵ تا ۵۶ سانتی‌متر، بلندای بدن تا شانه‌ها ۱۴۰ تا ۱۶۵ سانتی‌متر برای نرها و ۱۳۰ تا ۱۴۵ سانتی‌متر برای ماده‌ها
درباره‌ی جانور: اسب آبی سومین پستاندار بزرگ خشکی‌زی زمین پس از فیل و کرگدن و سنگین‌وزن‌ترین گونه‌ی خشکی‌زی راسته‌ی جفت‌سم‌سانان است. همچنین اسب آبی جانوری شب‌زی و گروه‌زیست است. آنان در گله‌هایی با ۲۰ تا ۱۰۰ جانور زندگی می‌کنند. این جانوران بدنی تنومند و بشکه‌ای، پاهایی کوتاه و ستون‌مانند، دُمی کوتاه و پوستی کم‌وبیش بی‌مو به کلفتی ۶ سانتی‌متر دارند. همچنین آنان گردنی کوتاه، سری بزرگ، جمجمه‌ای همانند ساعت شنی، گوش‌ها و چشمانی کوچک، پوزه‌ای دراز و دهانی پهن و چهارگوش دارند. اسب‌های آبی جانورانی نیمه‌آبزی هستند که در رودها و آبگیرها زندگی می‌کنند. آنان در درازای روز با ماندن در آب یا گل‌ولای، خود را خنک می‌کنند. اسب‌های آبی بخشی از آب رودخانه یا آبگیر را از آنِ خود کرده و از آمدن دیگران بدانجا جلوگیری می‌کنند. آنان در زمان تاریک شدن هوا برای خوردن خوراک و چریدن از آب بیرون می‌آیند. اسب‌های آبی روزها گروه‌زیست هستند و روز خود را در کنار یکدیگر سپری می‌کنند، ولی شب‌ها تنهازیست می‌شوند و چریدن و خوردن خوراک را به تنهایی انجام می‌دهند. آنان زمانی که در آب هستند، جانورانی قلمروخواه هستند، ولی در خشکی و هنگام چریدن این ویژگی را آشکار نمی‌کنند. هنگامی که اسب‌های آبی در آب می‌خوابند، همه‌ی بدن آنان در زیر آب جای می‌گیرد، ولی چشم‌ها، گوش‌ها و سوراخ‌های بینی‌شان بر روی آب دیده می‌شوند. با جای گرفتن چشم‌ها، گوش‌ها و سوراخ‌های بینی در بیرون از آب، آنان می‌توانند بیشتر در زیر آب بمانند و همچنین دم‌وبازدم انجام دهند و از زیستگاه پیرامون‌شان آگاه شوند. همچنین زمانی که آنان در زیر آب شنا می‌کنند، سوراخ‌های گوش‌ها و بینی‌شان بسته می‌شوند و غشای پوستی‌ای چشمان‌شان را می‌پوشاند. اسب‌های آبی می‌توانند تا ۵ دقیقه در زیر آب بمانند. پوست این جانوران مایعی سرخ رنگ تراوش می‌کند که هم کارایی ضد آفتاب دارد و هم از رشد باکتری‌های بیماری‌زا جلوگیری می‌کند. مردم در گذشته به نادرستی بر این باور بودند که اسب‌های آبی خون عرق می‌کنند. این جانوران سُم‌رو هستند و بر روی نوک انگشتان پا راه می‌روند. اسب‌های آبی ۴ انگشت در هر یک از پاهای خود دارند که با سُم کوچکی پایان می‌یابند. سُم، پوششی سخت در نوک انگشتان پای پستانداران سُم‌دار است که از جنس کراتین ساخته شده و از بخش نرم ته پاهای آنان در برابر آسیب‌ها جلوگیری می‌کند. آرواره‌های اسب‌های آبی بسیار نیرومند هستند و تا ۱۵۰ درجه باز می‌شوند. دندان‌های پیش و نیش آنان بزرگ و عاج‌مانند هستند. اگرچه دندان‌های نیش بزرگ‌تر بوده و در درازای زندگی آنان رشد می‌کنند. دندان‌های نیش تا ۵۰ و دندان‌های پیش تا ۴۰ سانتی‌متر رشد می‌کنند. دندان‌های نیش و پیش به‌جای خوردن خوراک، بیشتر برای دفاع به‌کارگیری می‌شوند. با آن‌که اسب‌های آبی بدنی تنومند و پاهایی کوتاه دارند، ولی دوندگان سریعی هستند و می‌توانند در بازه‌های کوتاه با سرعت ۳۰ کیلومتر بر ساعت بدوند.
بن‌مایگان: wikipedia - animaldiversity
نگاره: Mark Mark - Phil Hyde
گردآوری: فرتورچین
