نام: موزه‌ی پرگامون Pergamon Museum
نام ثبت شده در میراث جهانی یونسکو:
جزیره‌ی موزه، برلین Museumsinsel (Museum Island), Berlin
(موزه‌ی پرگامون به‌عنوان بخشی از «جزیره‌ی موزه»، در میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.)
گونه: فرهنگی
تاریخ ثبت: ۱۹۹۹
شماره‌ی ثبت: ۸۹۶
کشور: آلمان
جایگاه: جزیره‌ی موزه، کرانه‌ی رود شپری، شهر برلین، ایالت برلین
ساخت: ۱۹۱۰ تا ۱۹۳۰ میلادی
به فرمان: ویلهلم دوم پادشاه پروس
معمار: آلفرد مسل آلمانی، لودویگ هوفمان آلمانی
شیوه‌ی معماری: کلاسیک
درباره‌ی میراث: موزه‌ی پرگامون از برجسته‌ترین و پربارترین موزه‌های جهان است و همه ساله گردشگران فراوانی از آن بازدید می‌کنند. ایده‌ی ساخت این موزه، از شهر باستانی پرگامون در یونان باستان، که امروزه ویرانه‌های آن در کشور ترکیه جای دارد، گرفته شده است.
موزه‌ی پرگامون جایگاه نگهداری یادگارهای ارزشمندی از یونان باستان تا جنوب غربی آسیا و آسیای میانه است. آثار گران‌بهای این موزه از دوران هلنیسم، مصر باستان، آشوریان، بابل، ایران باستان و دوره‌ی اسلامی گردآوری و به نمایش گذاشته شده‌اند. برخی از برجسته‌ترین این آثار بر این پایه‌اند:

• محراب پرگامون، به درازای ۳۵/۶۴ و پهنای ۳۳/۴ متر، دارای ۹۱ متر موزائیک‌های سنگی دربرگیرنده‌ی نبرد میان دوازده ایزد المپ‌نشین و هیولاهای کُهن، ساخته شده در نیمه‌ی نخست سده‌ی دوم پ.م، در شهر باستانی پرگامون (در استان کنونی ازمیر، کشور ترکیه).
• دروازه‌ی رومی بازار ملط یا میلت، به درازای ۳۰، پهنای ۵ و بلندای ۱۶ متر، ساخته شده از سنگ مرمر در سده‌ی دوم میلادی، در شهر باستانی میلتوس (در استان کنونی آیدین، کشور ترکیه).
• رواق یا پیشگاه‌خانه‌ی رومی، ساخته شده میان سال‌های ۳۰ تا ۱۱۵ میلادی، در شهر باستانی پرگامون (در استان کنونی ازمیر، کشور ترکیه).
• موزاییک رومی اورفئوس، ساخته شده در نیمه‌ی نخست سده‌ی دوم میلادی، در شهر باستانی میلتوس (در استان کنونی آیدین، کشور ترکیه).
• دروازه‌ی رومی، ساخته شده در سال ۳۳ پ.م، در شهر باستانی هترا (در استان کنونی نینوا، کشور عراق).
• تندیس امپراتور روم (شاید کلودیوس)، با سر تراژان امپراتور روم (این سر در آغازین سال‌های سده‌ی دوم میلادی به بدن افزوده شده است.).
• بخش‌هایی از پرستشگاه یونانی زئوس سوسیپولیس، ساخته شده در ۲۲۱ تا ۱۸۰ پ.م، در شهر باستانی ماگنزی (در استان کنونی آیدین، کشور ترکیه).
• بخش‌هایی از پرستشگاه یونانی آتنا پرونائیا، ساخته شده در شهر باستانی پرگامون (در استان کنونی ازمیر، کشور ترکیه).
• نمای قصر المشتی یا کاخ زمستانه، به درازای ۷۳۰ متر، آغاز ساخت سال ۷۴۳ میلادی، در دوره‌ی امویان (ساخت این کاخ هیچ‌گاه به پایان نرسید.)، در کشور اردن.
• دروازه‌ی ایشتار، به بلندای بیش از ۱۲ متر، ساخته شده با آجرهای فیروزه‌ای و آبی لعاب‌دار براق، در سال ۵۷۵ پ.م، در شهر باستانی بابل (در استان کنونی بابل، کشور عراق).
• موشخوشو، نماد دینی استوره‌ای ایزد مردوک (خدای بابلیان)، بر روی دروازه‌ی ایشتار بابل.
• نیاگاو یا اروخص، نماد دینی استوره‌ای ایزد اَدَد یا آداد (خدای بابلیان)، بر روی دروازه‌ی ایشتار بابل.
• شیر، نماد دینی استوره‌ای ایزد ایشتار یا اینانا (خدای بابلیان)، بر روی دروازه‌ی ایشتار بابل.
• تندیس آشوری گاو بال‌دار با سر آدمی، ساخته شده در زمان پادشاهی توکولتی-نینورتای یکم (در استان کنونی نینوا، کشور عراق).
• شیرهای سمعال، به درازای ۲/۹ تا ۳/۰۵، پهنای ۰/۸۵ تا ۰/۹ و بلندای ۱/۹ متر، ساخته شده با سنگ دولریت، میان سده‌های ۱۰ تا ۸ پ.م (در استان کنونی غازی عینتاب، کشور ترکیه).
• حوض آب پرستشگاهی آشوری، ساخته شده در زمان پادشاهی سناخریب، میان سال‌های ۷۰۴ تا ۶۸۱ پ.م (در استان کنونی نینوا، کشور عراق).
• بخش‌هایی از نمای ستایشگاه اینانا، ساخته شده در سال ۱۴۱۳ پ.م، در شهر سومری اوروک (در استان کنونی مثنی، کشور عراق).
• نقش‌برجسته‌ی سه نیزه‌دار و کمان‌دار سپاه جاویدان هخامنشی، ساخته شده با آجرهای رنگی لعابدار، میان سال‌های ۵۲۱ تا ۵۱۵ پ.م، در کاخ آپادانای شوش (در استان کنونی خوزستان، کشور ایران).
• اتاق حلب، به درازای ۳۵ متر و بلندای ۲۶۰ سانتی‌متر، ساخته شده با چوب، میان سال‌های ۱۶۰۰ تا ۱۶۰۳، در شهر حلب سوریه.
• تاقچه‌ی سامری، وابسته به خانه‌ای در شهر دمشق، به وزن ۱۵۵۰ کیلوگرم و درازای ۲۴۵، پهنای ۷۰ و بلندای ۳۰۲ سانتی‌متر، ساخته شده با سنگ و سنگ مرمر، میان سال‌های ۱۴۰۱ تا ۱۶۲۵، در کشور سوریه.
• محراب مسجد بیگ حکیم، به وزن ۱۱۰۷ کیلوگرم و درازای ۲۸۰ و بلندای ۳۹۵ سانتی‌متر، ساخته شده با سفال، فیروزه و لعاب سرامیک، در سال ۱۲۷۰ و زمان زمامداری سلجوقیان روم، در شهر قونیه، کشور ترکیه.
• محراب زرین‌فام مسجد میرعماد، به درازای ۱۸۰ و بلندای ۲۸۰ سانتی‌متر، ساخته شده با کاشی و سرامیک لعابدار، در سال ۱۲۲۶، در شهر کاشان، کشور ایران.

جزیره‌ی موزه:
«جزیره‌ی موزه» که «موزه‌ی پرگامون» بخشی از آن است، از ارزشمندترین و برجسته‌ترین موزه‌های قاره‌ی اروپا به‌شمار می‌رود. این جزیره ۸/۶ هکتار گستردگی دارد و دربرگیرنده‌ی موزه‌های «آلتس»، «نویس»، «بوده»، «پرگامون»، «نگارخانه‌ی ملی آلته» و «انجمن هومبولت» است. ایده‌ی ساخت موزه در این بخش از شهر «برلین»، در سال ۱۷۹۷ و از سوی «آلویس هیرت» باستان‌شناس آلمانی پیشنهاد شد. در سال ۱۸۲۲ طراحی ساخت موزه‌ها به پایان رسید و پس از آن و میان سال‌های ۱۸۳۰ تا ۱۹۳۰ ساخته شدند.

نمای سه بعدی موزه در جزیره‌ی موزه - نگاره‌ی ۱: Detail.de

نمای بیرونی - نگاره‌ی ۲: Colosseum Rome Tickets

نمای بیرونی - نگاره‌ی ۳: -

نمای بیرونی - نگاره‌ی ۴: Stanislav Stankovic

محراب پرگامون در تالار پرگامون - نگاره‌ی ۵: Markus Ammann

موزائیک‌های سنگی محراب پرگامون در تالار پرگامون - نگاره‌ی ۶: Markus Ammann

بخش‌هایی از موزائیک‌های سنگی محراب پرگامون - نگاره‌ی ۷: Vicenç Valcárcel Pérez

بخش‌هایی از موزائیک‌های سنگی محراب پرگامون - نگاره‌ی ۸: Miguel Hermoso Cuesta

دروازه‌ی رومی بازار ملط - نگاره‌ی ۹: Dmitry Peregudov

رواق یا پیشگاه‌خانه‌ی رومی - نگاره‌ی ۱۰: Raoul Pop

موزاییک رومی اورفئوس - نگاره‌ی ۱۱: Markus Ammann

دروازه‌ی رومی - نگاره‌ی ۱۲: Dosseman

تندیس امپراتور روم - نگاره‌ی ۱۳: GualdimG

بخش‌هایی از پرستشگاه یونانی زئوس سوسیپولیس - نگاره‌ی ۱۴: Gavin Bloys

بخش‌هایی از پرستشگاه یونانی آتنا پرونائیا - نگاره‌ی ۱۵: Alex.ch

نمای قصر المشتی یا کاخ زمستانه - نگاره‌ی ۱۶: Richard Mortel

نمای قصر المشتی یا کاخ زمستانه - نگاره‌ی ۱۷: Mike Peel

دروازه‌ی ایشتار - نگاره‌ی ۱۸: Radomir Vrbovsky

راه‌روی دروازه‌ی ایشتار - نگاره‌ی ۱۹: John Smatlak

موشخوشو، نماد دینی استوره‌ای ایزد مردوک - نگاره‌ی ۲۰: Osama Shukir Muhammed Amin FRCP

نیاگاو یا اروخص، نماد دینی استوره‌ای ایزد ادد - نگاره‌ی ۲۱: Osama Shukir Muhammed Amin FRCP

شیر، نماد دینی استوره‌ای ایزد ایشتار یا اینانا - نگاره‌ی ۲۲: Dudva

تندیس آشوری گاو بال‌دار با سر آدمی - نگاره‌ی ۲۳: Allan Prys-Williams

تندیس آشوری گاو بال‌دار با سر آدمی - نگاره‌ی ۲۴: Andraszy

شیرهای سمعال - نگاره‌ی ۲۵: Dieter Müller

حوض آب پرستشگاهی آشوری - نگاره‌ی ۲۶: Markus Ammann

حوض آب پرستشگاهی آشوری - نگاره‌ی ۲۷: Brule Laker

بخش‌هایی از نمای ستایشگاه اینانا - نگاره‌ی ۲۸: Dosseman

نقش‌برجسته‌ی سه نیزه‌دار و کمان‌دار سپاه جاویدان هخامنشی - نگاره‌ی ۲۹: -

اتاق حلب - نگاره‌ی ۳۰: Mike Peel

اتاق حلب - نگاره‌ی ۳۱: Dosseman

اتاق حلب - نگاره‌ی ۳۲: Dosseman

تاقچه‌ی سامری - نگاره‌ی ۳۳: -

محراب مسجد بیگ حکیم - نگاره‌ی ۳۴: Joyofmuseums

محراب زرین‌فام مسجد میرعماد - نگاره‌ی ۳۵: Markus Ammann

بن‌مایگان: wikipedia - wikipedia
گردآوری: فرتورچین