نام: بوقلمون وحشی Wild turkey
نام علمی: Meleagris gallopavo
فرمان‌رو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پرندگان
راسته: ماکیان‌سانان
زیرراسته: قرقاول‌سانیان
خانواده: قرقاولان
زیرخانواده: قرقاولیان
سرده: بوقلمون‌ها
پایندگی: گونه‌ی با کم‌ترین نگرانی (EX - EW - CR - EN - VU - NT - LC - DD - NE) (بر پایه‌ی سیاهه‌ی سرخ IUCN)
پیدایش: دوره‌ی میوسن پیشین (۲۳/۰۳ تا ۱۵/۹۷ میلیون سال پیش)
زیستگاه: جنگل‌های معتدل، جنگل‌های خشک نیمه‌گرمسیری یا گرمسیری، گرم‌دشت‌های خشک، درختچه‌زارهای معتدل، درختچه‌زارهای خشک نیمه‌گرمسیری یا گرمسیری، درختچه‌زارهای دارای پوشش گیاهی بوته‌ای مدیترانه‌ای، سبزه‌زارهای معتدل، زمین‌های کشت‌پذیر و چراگاه‌های جنوب کشور کانادا، کشور آمریکا و شمال و مرکز کشور مکزیک در آمریکای شمالی (بوقلمون وحشی به کشورهای استرالیا و نیوزیلند نیز برده شده و جانور بومی این سرزمین‌ها به‌شمار نمی‌رود.) (بوقلمون رام شده: سراسر جهان)
زندگانی: ۱۳ سال
سن بلوغ: ۱۰ تا ۱۲ ماهگی
زادآوری: تخم‌گذار، ۴ تا ۱۷ تخم، با ۲۵ تا ۳۱ روز زمان جوجه‌کشی (بوقلمون‌های وحشی سالی یک‌بار زادآوری می‌کنند.)
خوراک: همه‌چیزخواری به‌ویژه گیاهان همچون بلوط، شاه‌بلوط، فندق، گردوی آمریکایی، دانه‌ی کاج پینیون، ریشه‌ها، دانه‌ها، جوانه‌ها، برگ‌ها، برگ‌شاخه‌های سرخس و توت‌های گوناگون، همچنین شکار حشرات، سمندر، مارمولک و مارهای کوچک
شکارگران: آدمی، الیگاتور آمریکایی، کایوت، گربه‌ی دم‌کوتاه، شیر کوهی، گرگ خاکستری، سگ، گربه، روباه سرخ، وشق کانادایی، بوف شاخ‌دار بزرگ، جغد نواری، عقاب طلایی، عقاب سرسفید، باز دم‌سرخ، باز دم‌سفید، باز هریس، باز کوپر، باز بال‌پهن، باز شانه‌سرخ و شهباز آمریکایی (تخم‌ها و جوجه‌ها: روباه خاکستری، راکون، صاریغ ویرجینیایی، گندراسوی راه‌راه، گندراسوهای لکه‌دار (سرده‌ای از خانواده‌ی گندراسویان)، خرس سیاه آمریکایی، مارهای گوفر (سرده‌ای از خانواده‌ی قمچه‌ماران)، چوب‌شکن (از خانواده‌ی سنجابان) و دیگر جوندگان)
رنگ: تیره‌ی گراینده به سیاه و گاهی قهوه‌ای-خاکستری با درخشندگی مسی؛ دارای پاهایی به‌رنگ زرد گراینده به سرخ تا سبز گراینده به خاکستری؛ نرها دارای سر، گلو و غبغب‌های سرخ و ماده‌ها دارای سری خاکستری
اندازه: وزن ۵ تا ۱۱ (گاه ۱۶/۸) کیلوگرم برای نرها و ۲/۵ تا ۵/۴ کیلوگرم برای ماده‌ها، بدن به درازای ۱۰۰ تا ۱۲۵ سانتی‌متر برای نرها و ۷۶ تا ۹۵ سانتی‌متر برای ماده‌ها، بازه‌ی میان دو سر بال‌ها ۱۲۵ تا ۱۴۴ سانتی‌متر
درباره‌ی جانور: بوقلمون وحشی سنگین‌ترین گونه‌ی راسته‌ی ماکیان‌سانان و از سنگین‌ترین پرندگان پروازی در جهان است. همچنین بوقلمون وحشی پرنده‌ای خشکی‌زی یا زمینی، روزگرد و گروه‌زیست است. این پرندگان بدنی فربه و بزرگ دارند. همچنین آنان گردنی بلند، سری کوچک و نوکی کوتاه و خمیده دارند. بوقلمون‌های وحشی دارای بال‌هایی پهن، گِرد و کم‌وبیش کوتاه هستند. همچنین آنان دارای دُمی بزرگ و بادبزنی به درازای ۲۴/۵ تا ۵۰/۵ سانتی‌متر هستند. پرهای دُم در بوقلمون‌های بالغ به یک اندازه هستند، ولی در بوقلمون‌های نابالغ اندازه‌هایی ناهمسان دارند. هر بوقلمون وحشی، میانگین ۵۰۰۰ تا ۶۰۰۰ پر بر روی بدن خود دارد. نرها دارای سر و گردنی بدون پر و ماده‌ها دارای چهره‌ای برهنه و گردن پردار هستند.
بوقلمون‌های وحشی دارای پاهایی بلند و نیرومند و پنجه‌هایی کوتاه، کُند و خمیده هستند. آنان روی هر یک از پاهای خود یک خار دارند که می‌تواند تا ۳/۲ سانتی‌متر رشد کند. خار پای این پرندگان، برآمدگی سفت و نوک‌تیزی‌ست که از استخوان پای آنان بیرون زده و کاربرد دفاعی دارد. بوقلمون‌های وحشی به‌جای پرواز، گرایش بیشتری به راه رفتن دارند. همچنین آنان با آن‌که سنگین هستند، ولی پرندگانی سریع و دوندگانی چاپک هستند. سرعت پرواز آنان ۸۸/۵ کیلومتر در ساعت و پایین‌تر از ۴۰۰ متری روی زمین است. همچنین بوقلمون‌های رام شده توانایی پرواز ندارند. بوقلمون‌های وحشی دارای شنوایی و بینایی خوب و بویایی کم‌توان هستند. آنان در شب دید خوبی ندارند، ولی دید آنان در روز از دید آدمی نیرومندتر است.
بوقلمون‌های وحشی نر دارای گوشت‌آویزه‌هایی همچون گوش‌آویزه، نوک‌آویزه، غبغبک، گوشتاله و ریش هستند. گوش‌آویزه، برآمدگی گوشتی‌ست که از گوش و پیرامون آن آویزان است. نوک‌آویزه، برآمدگی گوشتی و درازی‌ست که از پیشانی تا نوک آویزان است. غبغبک، لایه یا برآمدگی گوشتی‌ست که از بخش‌های گوناگون کنار سر یا گردن آویزان است. گوشتاله، برآمدگی گوشتی‌ست که در پایین دیگر گوشت‌آویزه‌ها آویزان است و ریش، که در مرکز سینه آویزان است. ریش دسته‌ای از موهای زبر است که در درازای زندگانی بوقلمون‌های وحشی همواره روندی رو به رشد دارد. یک بوقلمون یک ساله دارای ریشی به درازای ۱۳ سانتی‌متر است. نزدیک به ۱۰ درصد ماده‌ها نیز دارای ریش هستند که کوتاه‌تر و نازک‌تر از ریش نرهاست.
در زمان زادآوری، سر بوقلمون‌های نر پُر از خون شده و برآمده می‌شود، به‌گونه‌ای که چشم و نوک پرنده در زیر گوشت‌آویزه‌های سر پنهان می‌شوند. همچنین به‌هنگام زادآوری، بوقلمون نر پُف کرده، دُم خود را باز و بال‌هایش را دراز می‌کند، که به این رفتار خرامیدن گفته می‌شود. سپس پوست برهنه‌ی سر و گردن پرنده‌ی نر به‌رنگ‌های سرخ، سفید و آبی دگرگون می‌شود؛ از همین روی آنان را بوقلمون نام نهاده‌اند. بوقلمون گونه‌ای پارچه‌ی دیباست که با جابه‌جایی سوی تابش نور به آن، از رنگی به رنگی دیگر درمی‌آید. همچنین از آن‌جا که نوک‌آویزه یا برآمدگی گوشتی آویزان از نوک بوقلمون، همانند خرطوم فیل است، این پرنده را پیل‌مرغ نیز می‌نامند.
بوقلمون وحشی دارای ۶ زیرگونه است که بر این پایه‌اند: بوقلمون وحشی شرقی، بوقلمون وحشی اوسکئولا، بوقلمون وحشی ریو گرانده، بوقلمون وحشی مریام، بوقلمون وحشی گولد و بوقلمون وحشی جنوب مکزیک. بوقلمون‌های رام شده که از زیرگونه‌ی بوقلمون وحشی جنوب مکزیک با نام علمی Meleagris gallopavo gallopavo هستند، در میانه‌های سده‌ی شانزدهم میلادی به‌دست اسپانیایی‌ها به اروپا برده شدند. بوقلمون‌های رام شده نزدیک به ۲۰۰۰ سال پیش و در آمریکای میانه رام شده‌اند. آمریکای میانه، منطقه و دوره‌ای فرهنگی‌ست که دربرگیرنده‌ی کشورهای مکزیک، بلیز، گواتمالا، السالوادور، هندوراس، نیکاراگوئه و کاستاریکا می‌شود. تاکنون و با دست‌درازی آدمی در روند جفت‌گیری و پرورش بوقلمون‌های رام شده، آنان به بیش از ۳۰ نژاد دگرگون شده‌اند. همچنین بوقلمون رمیده Feral turkey، بوقلمونی رام شده است که به طبیعت بازگشته است. به زبانی دیگر بوقلمون‌های رمیده در طبیعت و آزاد زندگی می‌کنند، ولی از تبار نمونه‌های رام شده هستند.
بن‌مایگان: wikipedia - animaldiversity
نگاره: Mark Heatherington - Alex Mann
گردآوری: فرتورچین
