نام: گاو مشک Muskox
نام علمی: Ovibos moschatus
فرمان‌رو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پستانداران
راسته: جفت‌سم‌سانان
زیرراسته: نشخوارکننده‌سانیان
خانواده: گاوان
زیرخانواده: بزیان
سرده: گاومشک‌ها
پایندگی: گونه‌ی با کم‌ترین نگرانی (EX - EW - CR - EN - VU - NT - LC - DD - NE) (بر پایه‌ی سیاهه‌ی سرخ IUCN)
زمان زیست: دوره‌ی پلیستوسن میانه یا چیبانین (۰/۷۸۱ تا ۰/۱۲۶ میلیون سال پیش) تا دوره‌ی هولوسن (۱۱۷۰۰ سال پیش تاکنون)
زیستگاه: سرددشت‌های ایالت آلاسکا (وابسته به کشور آمریکا)، شمال کانادا، جزیره‌ی گرینلند (وابسته به دانمارک)، گروه‌جزیره‌ی سوالبارد (وابسته به نروژ)، نروژ، سوئد و بخش‌هایی از کرانه‌های شمالی روسیه در سرزمین شمالگان
زندگانی: ۱۰ تا ۱۸ سال (بیشینه ۲۰ سال)
سن بلوغ: نرها ۲ تا ۴ سالگی و ماده‌ها ۱/۵ تا ۴ سالگی
زادآوری: زنده‌زا، ۱ تا ۲ نوزاد، با ۸ تا ۹ ماه زمان بارداری
خوراک: گیاهان همچون سبزه‌ها، برگ‌ها، جگنیان، خزه‌ها، درختچه‌ها، سبزی‌ها، ساقه‌ها، ریشه‌ها، گلسنگ‌ها و بیدهای شمالگان
شکارگران: گرگ خاکستری، خرس قطبی و خرس گریزلی (زیرگونه‌ی خرس قهوه‌ای)
رنگ: آمیخته‌ای از رنگ‌های سیاه، خاکستری و قهوه‌ای، دارای پاهایی سفید و شاخ‌هایی به‌رنگ کرم با نوک سیاه، همچنین پشت دارای لکه‌ای به‌رنگ کرم
اندازه: وزن ۳۰۰ تا ۴۰۰ کیلوگرم برای نرها و ۱۸۰ تا ۲۷۵ کیلوگرم برای ماده‌ها، سر و بدن به درازای ۲۰۰ تا ۲۵۰ سانتی‌متر برای نرها و ۱۳۵ تا ۲۰۰ سانتی‌متر برای ماده‌ها، دُم به درازای ۵ تا ۱۰ سانتی‌متر، بلندای بدن تا شانه‌ها ۱۱۰ تا ۱۵۰ سانتی‌متر
درباره‌ی جانور: گاو مُشک جانوری روزگرد و گروه‌زیست است. گاوهای مشک در تابستان در گله‌هایی با ۸ تا ۲۰ و در زمستان در گله‌هایی با ۱۲ تا ۲۴ گاو زندگی می‌کنند. این جانوران بدنی تنومند، پاهایی کوتاه و دُمی کوتاه دارند. همچنین آنان گردنی کوتاه و کلفت، سری بزرگ، گوش‌هایی بیضی‌مانند، چشمانی درشت و ۲ شاخ بلند، خمیده و قلاب‌مانند دارند. پایه‌ی شاخ‌های نرها بزرگ است و ۱۵ تا ۲۰ سانتی‌متر کلفتی دارد. شاخ‌ها برجستگی‌های نوک‌تیزی هستند که بر روی سر این گاوها جای گرفته‌اند. این اندام‌ها از بخش درونی استخوانی با پوششی از کراتین و دیگر پروتئین‌ها ساخته شده‌اند و گاوهای مشک آن‌ها را برای دفاع و در زمان جفت‌یابی، آن‌ها را برای پیکار با دیگر هم‌گونه‌ها به‌کارگیری می‌کنند. همه‌ی بدن این گاوها به‌جز بخش کوچکی که میان سوراخ‌های بینی و لب‌هاست، پوشیده از موهایی انبوه و بسیار بلند است. خز کلفت این جانور این توانایی را به آن می‌دهد تا بتواند در سرمای سخت و بادهای سوزان سرزمین شمالگان زندگی کند. برخی از گاوهای نر، یالی بزرگ بر روی گردن دارند. افزون بر این، نرها در زمان زادآوری ماده‌ای بدبو را برای کشش ماده‌ها تراوش می‌کنند، از همین روی این جانوران گاو مُشک نامیده می‌شوند. این جانوران سُم‌رو هستند و بر روی نوک انگشتان پا راه می‌روند. گاوهای مشک ۲ انگشت بزرگ در هر یک از پاهای خود دارند که با سُم بزرگی پایان می‌یابند. سُم، پوششی سخت در نوک انگشتان پای پستانداران سُم‌دار است که از جنس کراتین ساخته شده و از بخش نرم ته پاهای آنان در برابر آسیب‌ها جلوگیری می‌کند. گوهای مشک در زمان ترس و رویارویی با شکارگران، با پشت کردن به یکدیگر، دایره‌ی بسته‌ای پدید می‌آورند و در حالی که رو به بیرون دارند، از گوساله‌ها که در میان دایره هستند، پاسداری می‌کنند. آنان این کار را در برابر بوران و کولاک نیز انجام می‌دهند. گوهای مشک دوندگان سریعی هستند و می‌توانند با سرعت ۶۰ کیلومتر بر ساعت بدوند.
بن‌مایگان: wikipedia - animaldiversity
نگاره: Tom Blandford - Tom Blandford
گردآوری: فرتورچین
