نام: گراز زگیل‌دار معمولی Common warthog
نام علمی: Phacochoerus africanus
فرمان‌رو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پستانداران
راسته: جفت‌سم‌سانان
زیرراسته: گرازسانیان
خانواده: گرازان
زیرخانواده: خوکیان
سرده: زگیل‌داران
پایندگی: گونه‌ی با کم‌ترین نگرانی (EX - EW - CR - EN - VU - NT - LC - DD - NE) (بر پایه‌ی سیاهه‌ی سرخ IUCN)
زمان زیست: دوره‌ی پلیستوسن (۲/۵۸ تا ۰/۰۱۱۷ میلیون سال پیش) تا دوره‌ی هولوسن (۱۱۷۰۰ سال پیش تاکنون)
زیستگاه: گردم‌دشت‌های درختی و باز، سبزدشت‌ها، سبزه‌زارها و منطقه‌های نیمه‌بیابانی زیر صحرای بزرگ آفریقا
زندگانی: ۷ تا ۱۱ سال (بیشینه ۱۵ تا ۱۸ سال) (دربند ۲۱ سال)
سن بلوغ: ۱۸ تا ۲۰ ماهگی
زادآوری: زنده‌زا، ۱ تا ۷ نوزاد، با ۱۷۰ تا ۱۷۵ روز زمان بارداری
خوراک: همه‌چیزخواری، ولی بیشتر گیاهان همچون سبزه‌ها، زمین‌ساقه‌ها، ریشه‌ها، تجه‌ها، پیازها، آجیل‌ها، توت‌ها، میوه‌ها، برگ‌ها و پوست درختان، شکار حشرات و تخم پرندگان، همچنین لاشه‌ی جانوران
شکارگران: آدمی، شیر، پلنگ، یوزپلنگ، سگ وحشی آفریقایی، کفتار خال‌دار و تمساح نیل (بچه‌ها: پرندگان شکاری همانند عقاب جنگی و آله‌بوف شیری (از خانواده‌ی جغدان راستین))
رنگ: سیاه یا قهوه‌ای
اندازه: وزن ۶۰ تا ۱۵۰ کیلوگرم برای نرها و ۴۵ تا ۷۵ کیلوگرم برای ماده‌ها، سر و بدن به درازای ۹۰ تا ۱۵۰ سانتی‌متر، دُم به درازای ۳۵ تا ۵۰ سانتی‌متر، بلندای بدن تا شانه‌ها ۶۳/۵ تا ۸۵ سانتی‌متر
درباره‌ی جانور: گراز زگیل‌دار معمولی جانوری روزگرد و گروه‌زیست است. گرازهای زگیل‌دار معمولی در سه گروه زندگی می‌کنند: نرهای بالغ، گله‌ی نرهای جوان و گله‌ی ماده‌ها و بچه‌های‌شان. نرهای بالغ به‌جز زمان زادآوری تنهازیست هستند. نرهای جوان گله‌هایی کوچک برپا می‌کنند و ماده‌ها و بچه‌های‌شان در گله‌هایی با ۱۸ گراز زندگی می‌کنند. این جانوران بدنی تنومند، پاهایی کم‌وبیش کوتاه، دُمی دراز، خزی کم‌پشت و یالی در پشت و در راستای ستون مهره‌ها دارند. همچنین آنان گردنی کوتاه و کلفت، سری بزرگ، گوش‌هایی بزرگ و چشمانی کم‌وبیش کوچک دارند. گرازهای زگیل‌دار معمولی دارای ۳ جفت زگیل یا برآمدگی استخوانی هستند که بر این پایه‌اند: زگیل‌های زیرچشمی که در نرها تا ۱۵ سانتی‌متر رشد می‌کنند. زگیل‌های پیش‌چشمی که در ماده‌ها رشد نمی‌کنند و زگیل‌های زیرآرواره‌ای که دارای موهای سفید هستند. گرازهای زگیل‌دار معمولی دارای پوزه‌ای دراز و استوانه‌ای هستند که با استخوان‌های ویژه‌ی پیش‌دماغی و یک دیسک غضروفی در نوک توانمند شده است. آنان حس بویایی بسیار نیرومندی دارند، به‌گونه‌ای که می‌توانند با آن خوراک خود را در زیر زمین پیدا کنند. دندان‌های نیش عاج‌مانند گرازهای نر، در هر دو آرواره‌ی بالا و پایین رشد فراوانی کرده و به‌سوی بالا و بیرون خمیده شده‌اند. دندان‌های نیش گرازهای ماده نیز کوتاه‌ترند. دندان‌های نیش نرها ۲۵/۵ تا ۶۳/۵ سانتی‌متر و دندان‌های نیش ماده‌ها ۱۵/۲ تا ۲۵/۵ سانتی‌متر بلندا دارند. این دندان‌ها برای دفاع و زیر و رو کردن خاک در هنگام یافتن ریشه‌ی گیاهان به‌کار گرفته می‌شوند. گرازهای زگیل‌دار معمولی افزون بر حس بویایی، شنوایی خوبی دارند، ولی بینایی آنان کم‌وبیش کم‌توان است. همچنین آنان برای خنک شدن و نگهداری از پوست‌شان در برابر خورشید و همچنین دور کردن حشرات گزنده، در آب شناور شده یا بدن‌شان را با گل می‌پوشانند. این جانوران سُم‌رو هستند و بر روی نوک انگشتان پا راه می‌روند. گرازهای زگیل‌دار معمولی ۲ انگشت بزرگ در هر یک از پاهای خود دارند که با سُم بزرگی پایان می‌یابند. همچنین آنان دارای ۲ انگشت یا سُم کوچک و کاهش یافته هستند که بالاتر از ۲ سُم بزرگ و اصلی جای گرفته‌اند و در زمین‌های نرم به‌کار گرفته می‌شوند. سُم، پوششی سخت در نوک انگشتان پای پستانداران سُم‌دار است که از جنس کراتین ساخته شده و از بخش نرم ته پاهای آنان در برابر آسیب‌ها جلوگیری می‌کند. گرازهای زگیل‌دار معمولی دوندگان سریعی هستند و می‌توانند با سرعت ۴۸ کیلومتر بر ساعت بدوند.
بن‌مایگان: wikipedia - animaldiversity
نگاره: Bernard DUPONT - Bernard DUPONT
گردآوری: فرتورچین
