راکون خرچنگ‌خوار (پستانداری از خانواده‌ی خرسکیان)

راکون خرچنگ‌خوار (پستانداری از خانواده‌ی خرسکیان)

راکون خرچنگ‌خوار (پستانداری از خانواده‌ی خرسکیان)

نام: راکون خرچنگ‌خوار Crab-eating raccoon
نام علمی: Procyon cancrivorus
فرمان‌رو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پستانداران
راسته: گوشت‌خوارسانان
زیرراسته: سگ‌سانیان
خانواده: خرسکیان
سرده: خرسکی‌ها
پایندگی: گونه‌ی با کم‌ترین نگرانی (EX - EW - CR - EN - VU - NT - LC - DD - NE) (بر پایه‌ی سیاهه‌ی سرخ IUCN)
زمان زیست: دوره‌ی پلیوسن (۵/۳۳۲ تا ۲/۵۸۸ میلیون سال پیش) تا دوره‌ی هولوسن (۱۱۷۰۰ سال پیش تاکنون)
زیستگاه: جنگل‌های نزدیک جویبارها، رودها، باتلاق‌ها و دریاچه‌های کشورهای ترینیداد و توباگو، پاناما، کلمبیا، ونزوئلا، سورینام، گویان، گویان فرانسه، اکوادور، برزیل، پرو، بولیوی، پاراگوئه، اروگوئه و آرژانتین در آمریکای مرکزی و جنوبی
زندگانی: ۱۴ سال (دربند ۲۰ سال)
سن بلوغ: ۱ سالگی
زادآوری: زنده‌زا، ۲ تا ۷ نوزاد، با ۶۰ تا ۷۳ روز زمان بارداری
خوراک: همه‌چیزخواری ولی بیشتر گیاهان همچون میوه، آجیل، دانه و سبزی، همچنین شکار بی‌مهرگان و حشرات، لاک‌پشت‌های کوچک و تخم آنان، دوزیستان، ماهی، خرچنگ، میگو و آبزیان صدف‌دار
شکارگران: گربه‌ی دم‌کوتاه، کایوت، تمساح آمریکایی، عقاب هارپی، جغدها (خانواده‌های جغدان راستین و جغدان انبار) و آدمی
رنگ: خاکستری گراینده به قهوه‌ای، با ماسکی سیاه بر چهره و ۲ خط سفید در پیشانی، دارای دُمی با نوارهای سیاه
اندازه: وزن ۲ تا ۱۲ کیلوگرم، سر و بدن به درازای ۴۱ تا ۸۰ سانتی‌متر، دُم به درازای ۲۰ تا ۵۶ سانتی‌متر، بلندای بدن تا شانه‌ها ۲۳ سانتی‌متر
درباره‌ی جانور: راکون خرچنگ‌خوار یا راکون آمریکای جنوبی South American raccoon، جانوری باهوش، درختی و شب‌زی است. همچنین راکون خرچنگ‌خوار به‌جز زمان زادآوری، جانوری تنهازیست است. این جانوران پاهایی کوتاه، دُمی بلند، گوش‌هایی کوتاه و ایستاده و پوزه‌ای نوک‌تیز دارند. همچنین آنان ۵ انگشت در دست‌ها و پاهای‌شان دارند. راکون‌های خرچنگ‌خوار جانورانی کف‌رو هستند، به‌گونه‌ای که همانند آدمی بر روی استخوان‌های کف پا راه می‌روند. آنان این توانایی را دارند که بر روی دو پا بایستند. راکون‌های خرچنگ‌خوار دُمی بلند برای ترازمند کردن خود، در هنگام راه رفتن بر روی شاخه‌ی درختان دارند. آنان درخت‌نورد و شناگرانی توانا هستند. این جانوران حس بویایی، بینایی و لامسه‌ی نیرومندی دارند. حس لامسه‌ی آنان بیشتر از پوزه، در انگشتان دست‌های آنان جای گرفته است.
بن‌مایگان: wikipedia - animaldiversity
نگاره: Ellen van Yperen - Herson Guevara
گردآوری: فرتورچین

۵
از ۵
۳ مشارکت کننده