نام: وزغ شکم‌زرد Yellow-bellied toad
نام علمی: Bombina variegata
فرمان‌رو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: دوزیستان
راسته: بی‌دم‌سانان
زیرراسته: باستان‌غوک‌سانیان
خانواده: آتش‌دلان
سرده: وزغ‌های آتش‌دل
پایندگی: گونه‌ی با کم‌ترین نگرانی (EX - EW - CR - EN - VU - NT - LC - DD - NE) (بر پایه‌ی سیاهه‌ی سرخ IUCN)
زمان زیست: دوره‌ی ماستریختین (۷۲/۱ تا ۶۶ میلیون سال پیش) تا دوره‌ی هولوسن (۱۱۷۰۰ سال پیش تاکنون)
زیستگاه: کوهستان‌ها و کوهپایه‌ها، جنگل‌های مخروطی، جنگل‌های برگریز، جنگل‌های مخلوط، بوته‌زارها، سبزه‌زارها، دریاچه‌ها، آبگیرها، باتلاق‌ها، رودها، جویبارها و چشمه‌های کشورهای فرانسه، بلژیک، لوکزامبورگ، هلند، آلمان، سوئیس، اتریش، جمهوری چک، اسلواکی، جنوب لهستان، غرب اوکراین، مجارستان، رومانی، ایتالیا، اسلوونی، کرواسی، بوسنی و هرزگوین، صربستان، کوزوو، مونته نگرو، آلبانی، مقدونیه، یونان و بلغارستان در غرب و بخش‌هایی از شرق قاره‌ی اروپا
زندگانی: ۸ تا ۱۶ سال (دربند ۲۷ تا ۲۹ سال)
سن بلوغ: ۱ تا ۲ سالگی
زادآوری: تخم‌گذار، ۱۲۰ تا ۱۷۰ تخم، با ۲ تا ۳ روز زمان ماندن در تخم، دگردیسی از لاروی به بزرگسالی ۴۱ تا ۶۷ روز
خوراک: شکار بی‌مهرگان و حشرات همچون سوسک، مگس و مورچه
شکارگران: زاغی اوراسیایی و توکای سیاه (تخم‌ها و نوزادان: سمندرک‌ها (از خانواده‌ی سمندران راستین)، ماهی‌های آبنوس، لارو آسیابک و حشرات قایق‌ران)
رنگ: قهوه‌ای-خاکستری در پشت و آبی-خاکستری تا آبی-سیاه با خال‌ها و لکه‌های زرد روشن تا نارنجی در شکم
اندازه: بدن به درازای ۲/۸ تا ۵/۶ سانتی‌متر
درباره‌ی جانور: وزغ شکم‌زرد جانوری نیمه‌آبزی و روزگرد است. همچنین این وزغ به‌جز زمان زادآوری، جانوری تنهازیست است. این جانور، وزغ راستین نیست و ویژگی‌های یک وزغ را نیز ندارد؛ قورباغه‌ای است وزغ‌مانند که پوست آن را زگیل پوشانده است. این جانوران بدنی کوتاه و بدون دُم، پوستی ناهموار، زگیل‌دار و زهرآگین و چشمانی درشت با مردمک چکه‌مانند وارونه دارند. این وزغ‌ها دست‌هایی کوتاه و پاهایی بلند دارند و همچون دیگر قورباغه‌ها به‌جای راه رفتن، می‌جهند. انگشتان پاهای پشتی آنان پرده‌دار هستند. وزغ‌های شکم‌زرد زبانی دراز و چسبناک دارند. آنان زبان خود را به بیرون پرتاب می‌کنند و با آن حشرات را شکار می‌کنند. وزغ‌های شکم‌زرد در زمان ترس به پشت دراز می‌کشند و برای هشدار به شکارگران، شکم رنگی خود را که نشانه‌ی زهرآگین بودن آن است، نمایان می‌کنند. وزغ‌های نر دارای کیسه‌ی تشدیدگر صدا هستند.
بن‌مایگان: wikipedia - wikipedia - amphibiaweb
نگاره: Dan Koleska - Naturfotos von R. Piel
گردآوری: فرتورچین
