نام: خرس سیاه آسیایی Asian black bear
نام علمی: Ursus thibetanus
فرمان‌رو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پستانداران
راسته: گوشت‌خوارسانان
زیرراسته: سگ‌سانیان
خانواده: خرسان
سرده: خرس‌ها
پایندگی: گونه‌ی آسیب‌پذیر (EX - EW - CR - EN - VU - NT - LC - DD - NE) (بر پایه‌ی سیاهه‌ی سرخ IUCN)
زمان زیست: دوره‌ی پلیوسن (۵/۳۳۲ تا ۲/۵۸۸ میلیون سال پیش) تا دوره‌ی هولوسن (۱۱۷۰۰ سال پیش تاکنون)
زیستگاه: جنگل‌های برگریز، جنگل‌های مخلوط و جنگل‌های بوته‌خاردار جنوب شرقی کشور ایران، جنوب افغانستان، شمال پاکستان، شمال هند، نپال، بوتان، تایلند، میانمار، ویتنام، لائوس، کامبوج، شمال شرقی و جنوب چین، خاور دور روسیه، ژاپن، کره‌ی شمالی، کره‌ی جنوبی و جزیره‌ی تایوان در قاره‌ی آسیا
زندگانی: ۲۵ سال (دربند ۳۳ تا ۴۴ سال)
سن بلوغ: ۳ تا ۴ سالگی
زادآوری: زنده‌زا، ۱ تا ۲ نوزاد، با ۷ تا ۸ ماه زمان بارداری
خوراک: همه‌چیزخواری ولی بیشتر گیاهان همچون میوه، برگ، ریشه، تجه، سبزه، دانه، آجیل، قارچ و پوست درختان، شکار بی‌مهرگان و حشرات همانند موریانه، زنبور و لارو سوسک، تخم پرندگان، گاهی شکار پستانداران همچون دم‌بلند خاکستری، گوزن‌های فریادکش (از خانواده‌ی گوزنان)، سروها (از خانواده‌ی گاوان)، تاکین، تاپیر مالایی، گراز، گاومیش آبی، همچنین عسل، زباله و لاشه‌ی جانوران
شکارگران: ببر سیبری (زیرگونه‌ی ببر) و آدمی
رنگ: سیاه، با پوزه‌ی قهوه‌ای روشن و لکه‌ای V گونه و سفیدرنگ بر روی سینه
اندازه: وزن ۶۰ تا ۲۰۰ کیلوگرم برای نرها و ۴۰ تا ۱۴۰ کیلوگرم برای ماده‌ها، سر و بدن به درازای ۱۲۰ تا ۱۹۰ سانتی‌متر، دُم به درازای ۱۱ سانتی‌متر، بلندای بدن تا شانه‌ها ۷۰ تا ۱۰۰ سانتی‌متر
درباره‌ی جانور: خرس سیاه آسیایی یا خرس ماه Moon bear یا خرس سینه‌سفید White-chested bear، جانوری باهوش، بزرگ‌پیکر و بیشتر روزگرد است. همچنین خرس سیاه آسیایی به‌جز زمان زادآوری، جانوری تنهازیست است. از دیگر ویژگی‌های این خرس، درختی بودن آن است. خرس سیاه آسیایی از بزرگ‌ترین پستانداران درختی به‌شمار می‌رود و نزدیک به نیمی از سن خود را در بالای درختان می‌گذراند. این خرس افزون بر آن‌که درخت‌نوردی تواناست، سنگ‌نورد و شناگری بسیار خوب است. این جانوران تنه‌ای بزرگ، پاهایی نیرومند، کوتاه و کلفت، دُمی کوتاه و موهایی زبر دارند. همچنین آنان سری بزرگ، پوزه‌ای دراز و گوش‌هایی کوچک دارند. خرس‌های سیاه آسیایی کف‌رو هستند، به‌گونه‌ای که همانند آدمی بر روی استخوان‌های کف پا راه می‌روند. این خرس‌ها ۵ انگشت در دست‌ها و پاهای‌شان دارند. انگشت‌های آنان دارای پنجه‌هایی دراز و جمع‌نشدنی است. خرس‌های سیاه آسیایی از دست‌ها و پاهای‌شان برای کارهای سختی همچون بالا رفتن از درختان، جابه‌جایی سنگ‌ها و کندن ریشه‌ی گیاهان بهره می‌برند. همچنین آنان این توانایی را دارند که به‌مانند آدمی بنشینند و یا بر روی دو پا بایستند. خرس‌های سیاه آسیایی حس بویایی بسیار نیرومند و دید رنگی دارند. همچنین آنان قلمروخواه هستند. قلمرو آنان میان ۶ تا ۳۶ کیلومتر مربع گستردگی دارد. خرس سیاه آسیایی دارای ۷ زیرگونه است که بر این پایه‌اند: خرس سیاه فورموسان، بلوچی، ژاپنی، هیمالیایی، هندوچینی، تبتی و اوسوری.
بن‌مایگان: wikipedia - animaldiversity - a-z-animals
نگاره: Dietmar Schwanitz - Dr. Raju Kasambe
گردآوری: فرتورچین
