معلم برای شاگردانش داستان کشتی مسافرتی که در دریا غرق شده بود را نقل می‌کرد. کشتی در دریا واژگون شد و فقط و فقط یک زوج از مسافران این کشتی بودند که موفق شدند خود را به نزدیک قایق نجات برسانند. در قایق نجات فقط برای یکی از آن دو جا بود. یا مرد باید می‌ماند و یا زن...
اینجا بود که مرد همسرش را کنار زد و خودش به داخل قایق نجات پرید. زن در حالی که همسرش درون قایق نجات بود و خودش داخل کشتی در حال غرق شدن ایستاده بود فریاد زد و چیزی به همسرش گفت.
معلم از دانش آموزان پرسید: فکر می‌کنید آن زن چه چیزی را به شوهرش گفت؟ دانش آموزان فریاد زدند: ازت متنفرم؟! ای کاش بهتر شناخته بودمت؟
معلم متوجه پسری شد که آرام در جای خود نشسته بود. از پسر خواست تا به سوال پاسخ دهد: فکر می‌کنی آن زن در لحظات آخر به شوهرش چه گفت؟
پسر جواب داد: به نظرم زن گفته: مواظب بچه‌مون باش!
معلم با تعجب پرسید: تو این داستانو قبلا شنیده بودی؟
پسر سرش را تکانی داد و گفت: نه. ولی مامان من هم قبل از اینکه در اثر مریضیش از دنیا بره همینو به بابام گفت؛ مواظب بچه‌مون باش!
معلم غمگین شد و گفت پاسخ تو درست است.
کشتی غرق شد، مرد به خانه رفت و دخترش را به تنهایی بزرگ کرد. چندین سال بعد از اینکه مرد هم از دنیا رفت، یک روز دختر در حال مرتب کردن وسایل بازمانده از پدرش، کتاب خاطرات او را پیدا کرد. مشخص شد که در زمانی که حادثه‌ی غرق شدن کشتی اتفاق افتاد، مادرش مبتلا به یک بیماری لاعلاج بود و واپسین روزهای زندگیش را می‌گذراند. به همین خاطر هم پدرش برای سوار شدن به قایق نجات مادرش را کنار زده بود. پدرش در دفترچه‌ی خاطراتش این‌طور نوشته بود: چقدر آرزو می‌کردم اکنون در اعماق دریا و در کنارت باشم، اما به‌خاطر دخترمان مجبورم که تو را تنها بگذارم تا همیشه در آنجا بیآرامی.
داستان در همین جا تمام شد و کلاس در سکوتی مطلق فرو رفته بود.
- گاهی در پس کارهای خوب و بد دلایل پیچیده‌ای وجود دارد که ما آن‌ها را نمی‌دانیم یا آن‌قدر پیچیده‌اند که درک و فهم آن‌ها بسیار سخت و دشوار است!
- آن‌هایی که حساب رستوران را پرداخت می‌کنند، دلیلی ندارد که ثروتمند باشند، آن‌ها این کار را می‌کنند، چون به دوستی‌شان بیشتر از پول اهمیت می‌دهند.
- آن‌هایی که همیشه در محیط کار پیش‌قدم هستند، از روی احمقی نیست، بلکه متوجه شده‌اند که بالاخره یکی باید کار را به‌عهده بگیرد.
- آن‌هایی که بعد از دعوا زودتر عذرخواهی می‌کنند، الزاما طرف تقصیر کار دعوا نیستند، بلکه به احترام طرف مقابل این کار را می‌کنند.
نگاره: Lublubachka (freepik.com)
گردآوری: فرتورچین
