مجله‌ی اینترنتی روز تازه

ظهر یکی از روزهای رمضان بود. حسین بن منصور حلاج همیشه برای جزامی‌ها غذا می‌برد و آن روز هم داشت از خرابه‌ای که بیماران جزامی آن‌جا زندگی می‌کردند می‌گذشت.

دنباله‌ی نوشته

مردی با پدرش در سفر بود که پدرش از دنیا رفت. از چوپانی در آن حوالی پرسید: چه کسی بر مرده‌های شما نماز می‌خواند؟ چوپان گفت: ما شخص خاصی را برای این کار نداریم؛ خودم نماز آن‌ها را می‌خوانم.

دنباله‌ی نوشته

آورده‌اند که شیخ جنید بغداد به عزم سیر از شهر بغداد بیرون رفت و مریدان از عقب او. شیخ احوال بهلول را پرسید. گفتند او مردی دیوانه است. گفت او را طلب کنید که مرا با او کار است.

دنباله‌ی نوشته

پسر زنی به سفر دوری رفته بود و ماه‌ها بود که از او خبری نداشتند. بنابراین زن دعا می‌کرد که او سالم به خانه بازگردد. این زن هر روز به تعداد اعضای خانواده‌اش نان می‌پخت.

دنباله‌ی نوشته

روزی روزگاری در سرزمینی، دهقانی و شکارچی باهم همسایه بودند. شکارچی سگی داشت که هر بار از خانه‌ی شکارچی فرار می‌کرد و به مزرعه و آغل دهقان می‌رفت و خسارت‌های زیادی به بار می‌آورد.

دنباله‌ی نوشته

چند وقت پیش با پدر و مادرم رفته بودیم رستوران که هم آشپزخانه بود هم چند تا میز گذاشته بود برای مشتری‌ها. افراد زیادی اونجا نبودن. ۳ نفر ما بودیم با یه زن و شوهر جوان.

دنباله‌ی نوشته

زمانی‌ که بچه بودیم، باغ انار بزرگی داشتیم که ما بچه‌ها خیلی دوستش داشتیم. تابستونا که گرمای شهر طاقت‌فرسا می‌شد، برای چند هفته‌ای کوچ می‌کردیم به این باغ خوش آب و هوا که حدودا ۳۰ کیلومتری با شهر فاصله داشت.

دنباله‌ی نوشته

از بیل گیتس پرسیدند: از تو ثروتمندتر هم هست؟ گفت: بله فقط یک نفر. پرسیدند: چه کسی؟ بیل گیتس ادامه داد: سال‌ها پیش زمانی که از اداره اخراج شدم و به‌تازگی اندیشه‌های خود...

دنباله‌ی نوشته

در روزگاری که بستنی با شکلات به گرانی امروز نبود، پسر ۱۰ ساله‌ای وارد قهوه‌فروشی هتلی شد و پشت میزی نشست. خدمتکار برای سفارش گرفتن سراغش رفت. پسر پرسید: بستنی با شکلات چند است؟

دنباله‌ی نوشته

سمیناری برگزار شد و پنجاه نفر در آن حضور یافتند. سخنران به سخن گفتن مشغول بود و ناگاه سکوت کرد و به هر یک از حاضرین بادکنکی داد و تقاضا کرد با ماژیک روی آن اسم خود را بنویسند.

دنباله‌ی نوشته