نام: گورکن عسل‌خوار Honey badger
نام علمی: Mellivora capensis
فرمان‌رو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پستانداران
راسته: گوشت‌خوارسانان
زیرراسته: سگ‌سانیان
خانواده: راسویان
زیرخانواده: Mellivorinae
سرده: عسل‌خوارها
پایندگی: گونه‌ی با کم‌ترین نگرانی (EX - EW - CR - EN - VU - NT - LC - DD - NE) (بر پایه‌ی سیاهه‌ی سرخ IUCN)
زمان زیست: دوره‌ی پلیوسن (۵/۳۳۲ تا ۲/۵۸۸ میلیون سال پیش) تا دوره‌ی هولوسن (۱۱۷۰۰ سال پیش تاکنون)
زیستگاه: جنگل‌های سبز گرمسیری و نیمه‌گرمسیری، جنگل‌های خار، درخت‌زارهای باز، جنگل‌های کرانه‌ای یا سبزه‌زارها، سبزدشت‌های خشک، تپه‌های سنگی و بیابان‌های کشورهای زیر صحرای بزرگ آفریقا، کشورهای اسرائیل، اردن، عراق، ایران، عربستان، لبنان، کویت، سوریه و عمان در غرب قاره‌ی آسیا، بیشتر کشور هند و بخش‌هایی از کشورهای نپال و پاکستان در جنوب قاره‌ی آسیا و بخش‌هایی از کشورهای ترکمنستان، ازبکستان، قزاقستان و افغانستان در آسیای میانه
زندگانی: ۷ تا ۸ سال (دربند ۲۴ تا ۲۶ سال)
سن بلوغ: نرها ۲ تا ۳ سالگی و ماده‌ها ۱ تا ۱/۳ سالگی
زادآوری: زنده‌زا، ۱ تا ۲ نوزاد، با ۵۰ تا ۷۰ روز زمان بارداری
خوراک: شکار پستانداران کوچک همچون موش سبزه‌زار چهارخطه، موش سوت‌زن برنت، موش کوتوله‌ی آفریقایی، موش کیسه‌دار آفریقای جنوبی، موش سرپهن ووسنام، جربیل هایفلد، جربیل پامودار، جربیل گوش‌کوتاه دماغه، خرگوش جهنده‌ی جنوب آفریقا، خرگوش اسکراب، حشره‌خوار فیلچه‌ای بوشوالد، خدنگ زرد، میرکت، گربه‌ی وحشی آفریقایی، قاقم دورنگ راه‌راه، روباه دماغه و روباه گوش‌خفاشی، شکار پرندگان و تخم آنان همانند شهباز چهچه‌زن رنگ‌پریده (از خانواده‌ی بازان)، هوبره سیاه جنوبی، کوکر ناماکوا، جغد انبار، بوف خال‌دار (از خانواده‌ی جغدان راستین)، چک مورچه‌خوار، بلدرچین معمولی، جولای پرپولکی و جولای اجتماعی، شکار خزندگان همچون سقنقور سه‌خط غربی، مارمولک شنی راه‌راه، مارمولک شنی زرد و سیاه، گکوی واق‌واقی معمولی، گکوی زمینی غول‌پیکر معمولی و گکوی انگشت‌کلفت بیبرون (از خانواده‌ی گکویان)، آگامای زمینی (از خانواده‌ی مارمولکان اژدها)، مار مول، مار پوزه‌قلم‌پر دورنگ، مار پایتون سنگی آفریقای مرکزی، دشنه‌مار جنوبی، افعی دمنده، افعی شاخ‌دار، کبرای دماغه و شن‌مارها، شکار بی‌مهرگان و حشرات همانند عقرب لانه‌ساز کالاهاری، عقرب لانه‌ساز تنومند، عقرب زرد، عقرب دم‌کلفت دانه‌دانه، موریانه‌های خرمن‌بردار، سوسک، جیرجیرک، ملخ، آخوندک و لارو و عسل زنبور عسل، شکار دیگر جانوران همچون قورباغه و لاک‌پشت، همچنین میوه‌های بری و ریشه و پیاز گیاهان و گاهی لاشه‌ی جانوران
شکارگران: شیر، پلنگ، کفتار خال‌دار و مار پایتون سنگی آفریقای مرکزی
رنگ: خاکستری یا سفید در پشت و سیاه در شکم و اندام‌ها، دارای نواری افقی، پهن و سفید در پهلوها و کشیده شده از سر تا دُم
اندازه: وزن ۹ تا ۱۶ کیلوگرم برای نرها و ۵ تا ۱۰ کیلوگرم برای ماده‌ها، سر و بدن به درازای ۵۵ تا ۷۷ سانتی‌متر، دُم به درازای ۱۲ تا ۳۰ سانتی‌متر، بلندای بدن تا شانه‌ها ۲۳ تا ۲۸ سانتی‌متر
درباره‌ی جانور: گورکن عسل‌خوار یا رودک عسل‌خوار یا راتل Ratel، جانوری روزگرد و پنجه‌رو و به‌جز زمان زادآوری، جانوری تنهازیست است. این جانوران بدنی دراز و تنومند، پاهایی کوتاه، دُمی کوتاه، سری کوچک، پوزه‌ای کم‌وبیش کوتاه، گوش‌هایی کوچک و خزی کلفت دارند. همچنین آنان ۵ انگشت در دست‌ها و پاهای‌شان دارند. گورکن‌های عسل‌خوار پنجه‌رو هستند و بر روی انگشتان پا راه می‌روند. پنجه‌های پای این گورکن‌ها ثابت هستند و جمع نمی‌شوند. این جانوران پنجه‌های بسیار بلند و پُرتوان خود را برای کندن زمین به‌کار می‌گیرند. آنان لانه‌های خود را در زیر زمین می‌سازند. گورکن‌های عسل‌خوار پدیدآورنده‌ی بوی تندی هستند که آن را برای دفاع و همچنین نشانه‌گذاری قلمرو و یافتن جفت به‌کارگیری می‌کنند. گورکن‌های عسل‌خوار حس بویایی، شنوایی و بینایی نیرومندی دارند. همچنین آنان قلمروخواه هستند. قلمرو آنان نزدیک به ۵۴۱ کیلومتر مربع برای نرها و ۱۲۶ کیلومتر مربع برای ماده‌ها گستردگی دارد.
بن‌مایگان: wikipedia - animaldiversity
نگاره: Gerhard mauracher - Sumeet Moghe
گردآوری: فرتورچین
