حکایت میکنند که شغالی در کنار باغی لانهای داشت و هر روز از سوراخ باغی که مجاور به لانهاش بود، وارد آن میشد و از میوههای باغ سیر میخورد، ضمن اینکه مقدار زیادی از آن میوهها را هم ضایع میکرد.
در روزگاران گذشته پادشاهی بود که علاقهی بسیار زیادی به شکار داشت و هر وقت فراغتی بهدست میآورد با همراهی بعضی از نزدیکان و دوستان خود برای شکار و سیر و سیاحت به صحرا میرفت.
در روزگار گذشته برخی از علوم مثل حکمت و یا منطق رونق بیشتری داشتند و علاقمندان نیز به تحصیل و فراگیری آن رغبت بیشتری نشان میدادند. در آن دورانها دانشمندی بود که آن علم را تدریس میکرد.
روزی یک دزد میخواست که به خانهی یک فرد ثروتمند دستبرد بزند و تمام اموال او را بدزدد. او در فکرش نقشهها میکشید و حیلهها بهکار میبرد و با نیرنگها و حقهها میخواست تا به مراد دل خویش برسد.
آوردهاند که در زمانهای دور در جنگلی که بسیار پر درخت و پر میوه و سبز بود، صیادی هر چند وقت یکبار برای گسترانیدن دام و گرفتن حیوانات مورد نظرش به آنجا میآمد. در یکی از همین روزها...
کشاورزی در دامنهی کوهی، زمینی داشت که در آن ماری لانه داشت و روزگار به سر میبرد. کشاورز که از دورنگیهای اطرافیانش به ستوه آمده و ناراحت بود، تصمیم گرفت با مار دوستی کند.
روزی بود و روزگاری بود. یک مرد بزاز بود که هر چند وقت یک بار از شهر، پارچه و لباسهای گوناگون میخرید و به دههای اطراف میبرد و میفروخت و به شهر برمیگشت. یک روز این بزازِ دورهگرد...
روزی بود روزگاری بود، شاهی بود بهاسم انوشیروان که برای شکار با وزیر دانا و زیرکش بزرگمهر از شهر خارج شده بود. همینطور که انوشیروان و بزرگمهر پیش میرفتند تا به شکارگاه برسند...