از زمانهای قدیم تا همین الان برای پخت زیاد برنج از قابلمههای بزرگی بهنام دیگ استفاده میکنند که جنس آنها معمولا از فلز مس است. برای کشیدن و هم زدن غذای درون دیگ هم از کفگیر فلزی استفاده میکردند.
هنگامی که هارون الرشید خلیفهی دولت عباسی بود، وزیر کارآمد و با ذکاوتی به نام جعفر برمکی داشت، که خیلی مورد توجه و علاقهی هارون الرشید بود. یک روز هارون الرشید با جعفر برمکی...
گروهی دزد غارتگر بر سر کوهی، در کمینگاهی به سر میبردند و سر راه غافلهها را گرفته و به قتل و غارت میپرداختند و موجب ناامنی شده بودند. فرماندهان اندیشمند کشور، برای مشورت به گردهم نشستند.
آشیل نام فردی از فرماندهان بزرگ کشور یونان بوده که وقتی پا به جهان گذاشته، مادرش او را از پاشنهی پایش گرفته و کل بدن کودک را در یک شط افسانهای فرو کرده است. به این وسیله او قصد داشت...
روزی روزگاری دزدی وارد دهی شد. حوالی ظهر بود و كوچهها خلوت. هر چه گشت چیزی پیدا نكرد. كم كم داشت ناامید میشد كه صدای خروسی را از خانهای شنید. خانهای بسیار بزرگ كه ساختمانی وسط آن قرار داشت.
خروس بسیار زیبایی در یک جنگل دور زندگی میکرد، او بال و پری بهرنگ طلا داشت و تاج قرمز سرش مثل تاج شاهان توجه همگان را به خود جلب میکرد، خلاصه خروس آن قدر زیبا بود...
میگویند یک روز زنی که شغلش ماست فروشی بود، ظرف ماستش را روی سرش گذاشته بود و برای فروختن به شهر میبرد. در راه با خودش فکر کرد که ماست را میفروشم و از قیمت آن چند تا تخم مرغ میخرم.
در یکی از شهرهای بزرگ ایران کاروانسرایی معروف وجود داشت که دلیل شهرتش دیوارهای بلند و در بزرگ آهنیاش بود که از ورود هرگونه دزد و راهزن جلوگیری میکرد. سه دزد که آوازهی این کاروانسرا را شنیده بودند...
روزی روزگاری، کاروانی به قصد تجارت از ایران عازم یونان شد. در آن دوره هر کاروانی که بهقصد تجارت عازم سرزمینی میشد مسافرانش چند شتر و اسب کرایه میکردند و کالایی که قصد فروش آن را داشتند...
هرگاه کسی به دروغ و بهمنظور دستیابی به هدف خاصی وانمود به گریه کند، میگویند اشک تمساح میریزد. این عبارت برگرفته از یک باور قدیمی است که تمساحها هنگام خوردن طعمهی خود اشک میریزند.